اصل طرحهایی مثل ساماندهی یارانه، توزیع سهام... ابتکار امثال احمدی نژاد نبود، این قبیل اصلاحات در همه کشورهایی دوران طولانی اقتصاد دولتی بوده اجرا شده است از آمریکای جنوبی تا اروپای شرقی.
چرا که تسلط حکومت/دولت طی دوران چندین دهه بر اقتصاد کشورها- در عصر جدید- این کشور ناتوان از رقابت پذیری و بهبود کمی و کیفی تولید خدمات و کالا کرده بود.
از طرفی ثروتهای عمومی مانند نفت و گاز، متعلق به همه مردم کشور است، چه فقیر و چه پولدار. سهام عدالت متعلق به همه مردم بود و نه فقط به آن 45 میلیون نفر. در واقع در گام نخست بی عدالتی شد. شخصا افراد زیادی را مینشاسم که وضع مالی شان خوب نیست و از این سهام بی بهره شدند! ولی افراد زیادی هم که فقیر نبودند برخودار از این سهام!
البته فلسفه یارانه/سوبسید فرق میکند. هدف کمک به اقشار و طبقات محروم و فقیر بوده، که نباید به همه پرداخت میشد،
اصل طرحهایی مثل ساماندهی
اصل طرحهایی مثل ساماندهی
Anonymous
ولی حکومت/دولت ناتوان از تشخیص همه نیازمندان بوده است! درست است تقریبا همه کارگران اجتماعی و بخش بزرگی از کارمندان-دارای دفترچه بیمه تامین اجتماعی بودند- یا کسانی که تحت پوشش بهزیستی یا کمیته امداد امام، را میشود جزء واجدین شرایط گرفتن یارانه قلمداد کرد، ولی متاسفانه شاید میلیونها نفر هستند که حتی شرایطشان از این افراد هم بدتر است. هنوز جمع بزرگی از مردم فقیر - بخاطر عرف بازار کار ایران، که این افراد بیمه نمیکنند، نامشان در هیچ جا ثبت نیمشود! اینان دستمزد بسیار کمتر از کارگران و کارمند رسمی میگرند و چون نامشان در جایی ثبت نشده در نتیجه از دریافت سوبسید یا سهام عدالت محروم هستند!