دو استراتژی پیش پای جامعه ی
آ. ائلیار
دو استراتژی پیش پای جامعه ی ایران و منطقه قرار دارد:
1- استراتژی جنگ( از آن ناسیونالیسمها و ناسونالیسها ست که بزرگ گرایی ها را با شعار گلیم خودم را از آب بیرون بکشم ، کشور خود را به هر قیمتی تشکیل بدهم ، تبلیغ و پیش برده میشود. )
2- استراتژی صلح ( از آن استقرار دموکراسی در جامعه و فدرالیسم، است که از راه مدنی و مسالمت ، ایجاد اتحادیه های منطقه ای برپایه ی دوستی و منافع مشترک، اتحاد یا جدایی با مسالمت و حق انتخاب زندگی جمعی، رقم میخورد.)
- اختلافات ارضی ، در استراتژی صلح قابل حل است .
- و در استراتژی جنگ قابل حل نیست. چرا که به کشتار و ویرانی میانجامد که نمونه هایش را در جاهای مختلف شاهدیم.
کسانی که استراتژی جنگ را برای «تشکیل کشور » انتخاب کرده اند طبیعی ست که واکنش پیشبرندگان استراتژی صلح را مشاهده کنند.
راه درست استراتژی صلح است. من در دهها مقاله کوشیده ام این راه را نشان دهم و آنرا تنها راه متمدنانه برای اتحاد یا جدایی میدانم.
متاسفم برای درک کسانی که بر طبل استراتژی جنگ میکوبند. و شعارهای با بهنگام و زود رس و خیالی مطرح کرده و هنوز که هنوز است در «کودکی سیاسی» گیر افتاده اند. و منطقه را میخواهند به سوی خون و خاکستر- و آوارگی و بردگی سوق دهند.
استراتژی اینان برای حفظ زندگی نیست برای حفظ مرگ است. جوانان بی گناه و معصوم را قربانی استراتژی خون آشام خود میکنند. اینان در برابر « زندگی» باید پاسخگوی استراتژی نادرست خود باشند.
مسئله ملی راه حل نظامی ندارد.حل اختلاف ارضی از راه نظامی ممکن نیست.
تشکیل کشور قبل از استقرار دموکراسی و فدرالیسم ممکن نیست.
بزرگ گرایی - تشکیل کشور- پییش کشیدن اختلاف ارضی ست. و برگزیدن راه جنگ.
«نفی زندگی یا حفظ زندگی ، مسئله این است.»
متاسفم برای درک کسانی که بر طبل استراتژی جنگ میکوبند. و شعارهای با بهنگام و زود رس و خیالی مطرح کرده و هنوز که هنوز است در «کودکی سیاسی» گیر افتاده اند. و منطقه را میخواهند به سوی خون و خاکستر- و آوارگی و بردگی سوق دهند.
استراتژی اینان برای حفظ زندگی نیست برای حفظ مرگ است. جوانان بی گناه و معصوم را قربانی استراتژی خون آشام خود میکنند. اینان در برابر « زندگی» باید پاسخگوی استراتژی نادرست خود باشند.
مسئله ملی راه حل نظامی ندارد.حل اختلاف ارضی از راه نظامی ممکن نیست.
تشکیل کشور قبل از استقرار دموکراسی و فدرالیسم ممکن نیست.
بزرگ گرایی - تشکیل کشور- پییش کشیدن اختلاف ارضی ست. و برگزیدن راه جنگ.
«نفی زندگی یا حفظ زندگی ، مسئله این است.»