ما این را بارها به اکراد

فرار کنند و در سوراخی قائم بشن، به هدفشان میرسند؟ آیا فکر میکنند اینجا و آنجا بمب گذاری و خرابکاری کنند، میتوانند اراده تروریستی خود را بر دولت و مردم ترکیه دیکته کنند؟ اینان هرگاه از تاریخ ترکیه اطلاعی داشتند، دست بخود کشی سیاسی نمیزدند. اما بدستور دیگران این کار را کردند. نتیجه چه شد؟ اکراد که در ایران نفس ندارند، و از هیچ حقوقی برخوردار نیستند، در کشور قانونی ترکیه و دمکراسی موجود و محدود آن دهها نمایند در مجلس کبیر ترکیه دارند، و میتوانند حقوق خود را از طریق قانونی طرح نمایند، اگر اکراد دلسوز مردم خود اند، و بطور واقعی میخواهند که مردم کورد بحقوق شهروندی، رفاهی، رفرم و آزادیهای سیاسی خود برسند، لازم است تفنگ را زمین بگذارند و از قلدری و تهدید و زور گوئی و آدمکشی و آشوب و بلوا پرهیز نمایند. حقوق و حد و مرز خود را بشناسند، و از ترور و چریک بازی دست بردارند، درغیر اینصورت وضعشان بهتر نخواهد شد. زیرا آن رای عاریتی را که از مردم ترک مخالف حزب آ. ک .پ، دریافت کرده اند، را نیز از دست خواهند داد. دوستان! تنها با طرح جوانب دوستی و احترام متقابل، و صلح و محبت است که مردم تورک بصورت میلیونی برای مطالبه حقوق اکراد به خیابانها خواهند رفت. نه با ترور!