در گذشته، در موارد مختلف،

زحمتکش ا، سازمان داده میشد. تا کنکره نهم کنفدراسیون که در روزهای آخر سال 1968 میلادی در شهر فرانکفورت آلمان برگزار گردید، - در آن زمان درست ده سال از تاسیس کنفدراسیون میگذشت-- هنوز صحبتی از وجود ملت های مختلف ساکن در ایران در کنکره ها و سمینار ها و نشستهای کنفدراسیون به میان نیامده بود . با در نظر گرفتن این واقعیت که بخش مهمی از اعضا و فعالین کنفدراسیون را اذربایجانی ها ، کردها و دیگر ملتهای غیر فارس تشکیل میداد ند، نادیده گرفتن این واقعیت که در ایران نه یک خلق یا یک ملت، بلکه خلق ها یا ملت ها زندگی می کنند، معنائی جز غلبه شوونیسم فارس در کنفدراسیون و نادیده انگاشتن خودسرانه واقعیتهای ملموس، نبود. به منظور برطرف کردن این نقیصه ، اینجانب و چند تن از نمایندگان شرکت کننده در کنکره، متنی نوشته و آن متن را به مثابه پیشنهادی به ریاست کنکره، تقدیم کردیم تا به رای نمایندگان حاضر در کنگره که از کشورهای مختلف به نمایندگی انتخاب شده بودند، گذاشته شود . در کنکره در حدود 40 نماینده دارای حق رای، شرکت داشتند . اکثریت کنکره را چپ ها و کمونیست ها و اقلیت را افراد وابسته به جبهه ملی و هواداران مصدق تشکیل میدادند. در پیشنهادی که از جانب ما در رابطه با مساله ملی در ایران به کنکره تقدیم شده بود، با بیان این واقعیت که ایران کشوری کثیر المله می باشد ، خواسته میشد که در آینده در نشریات و اعلامیه های کنفدراسیون به جای عبارت ملت یا خلق از عبارت خلق ها یا ملتها استفاده شود. بسیاری از نمایندگان فکر نمیکردند که چنین پیشنهادی در کنکره کنفراسیون مطرح گردد. وقتی نوبت رای گیری به پیشنهاد در باره خلقها رسید ، اکثریت نمایندگان به آن رای مخالف دادند و تنها 14 نماینده به پیشنهاد رای مثبت دادند . بدین ترتیب ،علاوه بر نما یندگان جبهه ملی، تعداد زیادی از نمایندگان چپ و کمونیست حاضر در کنکره هم با پیشنهادی که ایران را کشوری کثیر المله میدانست، مخالفت کردند! شاید برخی از آنها از ترس اینکه مبادا جبهه ملی کنفدراسیون را ترک کند ، با پیشنهاد مخالفت ورزیدند که این برخورد زبونانه آنها البته درست نبود . اما دلیل مخالفت بسیاری از چپ ها با پیشنهاد خاق ها به جای خلق و ملتهای ایران به جای ملت ایران، دقیقا به خا طر احساسات شوونیستی و برتری طلبی قومی و نژادی بود . دلیل دیگر وجود شوونیسم فارس در کنفدراسیون جهانی را در این میتوان دید که نشریه تحقیقی کنفدراسیون که طی سالها انتشار می یافت" نامه پارسی" نامیده میشد .آنهم پارسی نه فارسی! کسانی که پیشنهاد کثیرالمله بودن ایران را به کنکره برده بودند ، نومید نشده و ساکت نه نشستند. چند سال بعد از برگزاری کنکره نهم، در نتیجه کوشش چند تن از رفقای چپ و فشار عمومی، در یکی از کنکره های کنفدراسیون پیشنهاد کثیر المله بودن ایران بالاخره به تصویب کنکره کنفدراسیون رسید و قرار شد دو کمسیون برای بررسی اوضاع اقتصادی و سیاسی آذربایجان و کردستان تشکیل گردد!