مشکل ایران بمراتب بزرگتر از

فرهنگی که اندیشه افراد عادی و حتی باصطلاح منورالفکرهایش را چنان شکل و فرم می دهد که آموخته های خود را حقیقت مطلق فرض کرده, منطق متفاوت دیگری را فاقد ارزش و مستحق سرکوب می شمارند, مشکل اصلیش وجود خودش است . هنوز روشنفکران این جمع نتوانسته اند هضم کنند که حقیقت بازتابی از واقعیت در ذهن انسانهاست پس به تعداد انسانها حقیقت موجود است و در منوپل احدی قرار ندارد. این اساس مردم سالاری و دموکراسیست و قریب به یکصد سال از شکل گیریش در جوامع پیشرفته می گذرد لکن هنوز راه به جامعه ایرانی باز نکرده است.
در فرهنگی که ثنویت و دوگانگی اساس انرا تشکیل میدهد, میتوان تقیه کرد و نمیتوان دروغ گفت!!!!. میتوان زبان خود را رسمی کرد و زبان دیگری را ممنوع.!!!! میتوان خود کشوری با اتریبوتهای ملی داشت اما تورک, کرد, عرب, بلوچ و ترکمن را در صورت مبارزه برای کسب همان حق و حقوق به خاک و خون کشید.!!!! نمیتوان بدنبال دموکراسی, مردم سالاری, رفاه, آرامش روانی و کرامت انسانی بود .
ایران تنها با روفتن مشکلات بی شمارش به زیر فرش, دیکتاوری و خونریزی میتواند به حیات خود ادامه دهد. تنها راهش پرداخت هزینه آزادیست.