« جدایی» به راحتی حرف زدن، و

« جدایی» به راحتی حرف زدن، و آب خوردن و شعار دادن نیست. عملی ست که « شرایط لازم» خود را دارد.
قبل از جدایی، مجبوری « درک متقابل با فارس و دیگران» ، « خواسته های مشترک»، « همگامی علیه حکومت» ایجاد کنی . وقتی حکومت رفت به « رأی مردم خود مراجعه کنی» ، « کسب قاطع اکثریت رأی مردم خود» ضروریست.
تا این مراحل طی نشود سخن گفتن از « جدایی» عملا تجزیه ی نیرو برای حکومت است و آن هم همین را میخواهد. شعار جدایی بدون شرایط لازم خواست و تله ی حکومت است. آیا درست است به همین سادگی در تله ی حکومت باشی و آن باز پیروز میدان شود؟ ملا اینها را حساب میکند آزادیخواه چرا نباید حساب کند؟!
شعار زود رس، غیر عملی، در خدمت حکومت بوده و هست.