زیان شعارهای زود رس
------------------------
: At-baba sözüdür deyərlər
.At almamış oxurun çəkir
ضرب المثلی ست، گویند: قبل از آنکه اسب را بخرد- آخورش را درست میکند.
شاید این سخن در مورد اسب اشکال زیادی نداشته باشد ولی منظور اصلی آن است که کار را گام-به گام، مرحله به مرحله انجام میدهند. به زبان خودمان گویند: « Hedi-Hedi» . پرش از مراحلی که ضروریست طی شوند، پا را میشکند. چرا که شرایط لازم انجام کار مهیا نیست.
در سیاست نخست لازم است شرایط دادن و انجام شعاری آماده شود بعد میتوان آن را مطرح کرد.
1- سد حکومت مانع همه ی حرکات در جامعه است.
2- نیروهای مخالف متفرق اند و ضعیف.
3- درک متقابلی از همدیگر ندارند و یکدیگر را دشمن حساب میکنند.
4- شعارهای مشترک- وهمگامی در مبارزه علیه حکومت وجود ندارد.
5- هرکس به فکر جول و پلاس خود است.
7- هرکس در اندیشه قدرت حود است.
9- امکان پیروزی هیچکس به تنهایی نیست.
و...
-------
با این شرایط بقاع حکومت تضمین شده و این است که 37 سال است آقایی میکند.
چه چیزی، گام نخست در این شرایط میتواند باشد، که مخالفان نتوانسته یا نخواسته اند بردارند؟
بدیهی ست ایجاد « درک متقابل». از راه دیالوگ.
یعنی تلاش مخالفان در طول 37 سال برای درک همدیگر در حد 0 است.
در عوض برای نفی یکدیگر آماده اند « جنگ سوم جهانی» را بیاندازند.
و شعارها و سیاستهای نیرو متفرق کن بسیاری پیش گرفته اند که بخشی از آنها از سوی خود حکومت تئوریزه شده و رایج گردیده است.
-------
ما به جای 1- تلاش برای درک دیگری؛ 2- طرح شعارهای مشترک؛ 3- ایجاد همگامی در مبارزه، 4- پذیرش حق و حقوق برابر به هم
در کل جهت نفی همدیگر کوشیده ایم. و هر کس برای خودش شعارهای غیر عملی و آرزویی و زود رس داده است.
1- ایران بزرگ 2- کردستان بزرگ 3- آذربایجان واحد 4- سوسیالیسم، 5- حکومت شاهنشاهی ، و ... مانند اینها.
در این میان شعار جدایی و استقلال و آذربایجان ایران نیست و غیره
اینها همه نشاندهده ی « رویایی» بودن ماست. همه خیالات اند و عامل ضعف و جدایی و متلاشی شدن نیروها.
این چیزهاست راز بقا حکومت. و زیانهای جبران ناپذیر شعارهای زود رس و غیر عملی و بیجا و بی موقع.