آینده ی ایران
---------------
در مقاله و کامنتهای خود « وضع و سیاست» نیروها را در فضای سیاسی توضیح دادم و در ادامه به «حرکت حکومت و مردم» می پردازم. سئوال اینه که جامعه ی سیاسی به کجا میرود و آینده چگونه میتواند باشد.
عمدتا وضع و حرکت و چگونگی آینده را حرکت « گذشته و حال» تعیین میکند.
-حرکت گذشته وحال، گفتیم در فضای سیاسی مخالف حکومت « تفرقه و ستیز با همدیگر» است.
- حرکت « مردم و لایه ای از حکومت » در جامعه « اصلاحات اسلامی» بود که به « اعتدال اسلامی» عقب نشینی کرد و میرود که در سیاست حکومت کاملا « حل» شود. یعنی حکومت « قدرت » خود را مستحکم میکند. و کرده است. و فاتحه ی اصلاحات مطرح را خوانده است. میتوان گفت جریان اصلاحات مذکور عملا « مرده» است. علت این مرگ « حکومتی بودن حرکت بود» که پاسخ درستی به مشکلات مردم نمی داد و مورد حمایت اکثریت مردمان جامعه قرار نگرفت.
پس میتوان گفت در داخل جامعه حرکت اصلاحی شکست خورده و در فضای سیاسی نیز « همگامی مخالفان حکومت» باز به شکست انجامیده است. و پیروز این روند عمر 37 ساله ی حکومت است و این جریان ادامه خواهد یافت. اما تا کی؟
کسی نمیداند تا کی ، اما برای ابد نمی تواند باشد. « تغییر ناگهانی» بهر شکلی که باشد خواهد آمد و از این گریزی نیست.
ولی مهم خود « تغییر ناگهانی» نیست بل « نتیجه ی آن مهم است.
با توجه به وضع عدم آمادگی نیروها در داخل جامعه و در فضای سیاسی به احتمال قریب به یقین آینده ی ما را باز « آلترناتیو سازی خارجی-داخلی» رقم خواهد زد. مانند زمان مشروطیت- رضا شاه- مصدق- خمینی . علت این مسئله عدم آمادگی نیروی سیاسی دموکراتیک جامعه است.
طرح مسئله ی« شکوفایی فرهنگ فدراتیو و مشترک » در خدمت آمادگی « نیروی های دموکراتیک جامعه» برای حل مسایل
درست اجتماعی-سیاسی ست. که شاید سرنوشت ما را باز آلترناتیو سازی ها رقم نزند.