در شکنجه گاه و قتلگاه داعش
بهنام چنگائی
در شکنجه گاه و قتلگاه داعش شیعی: (( فریاد دادخواهی بیدادرسان اسیر و در بند باشیم ))
با سلام به همگی؛
درخواست یاری و پشتیبانی از جعفر عظیم زاده، که جانش در پی اعتصاب غذای طولانی بشدت در خطر مرگ است!
او و دیگر کارگران و معلمان و زندانیان سیاسی از جان گذشته و در بندِ زور و جور و جبر ساختار الهی ِ ولایتِ شیعی ” اسماعیل عبدی، رسول بداقی و بهنام ابراهیم زاده و…” همگی آنان بیش از آنچه که باورش رود بی دادرس و بی پناه می باشند و بی یاور مانده اند. جای هیچ گمانی ندارد که هریک از ما باهر دیدگاهی در برابر آنان و اهداف انسانی ـ اجتماعی ـ کارگری شان مسئول هستیم و بنا بر این شایسته است به هر رو، ابزار و اهرمی که در توان مان وجوددارد، آنها را بی مضایقه مورد پشتیبانی هرچه زودتر خویش قراردهیم.
دوستان! شاید در میان ما فعالین سیاسی رنگین بیگانگی های دیدگاهی، آرمانیِ و طبقاتی کم و بیشی وجودداشته باشد و ای بسا ناسازگار در راستای چنین درخواست یاری و همکاری هائی باشد، و البته که در بین ما تعارض هائی جدی موجود هست.
اما در نوع دوستی همه ی افراد مستقل و جریان های سیاسی، اجتماعی مان نمی بایست هیچگاه تردیدِ ناروا داشت؛ لااقل من ندارم. و بویژه در یکچنین بزنگاه های آشکار جور و ظلم و اسیرکشی که رژیم فاسد و چپاولگر علیه این کارگران فداکار رواداشته و می دارد؛ کارگرانی که جز تلاش برای دریافت حقوق صنفی و اقتصادی، و همزمان حق آزاد ایجاد تشکل های مستقل کارگری، هرگز هیچ کار ناسزا و به اصطلاح این مذهبی های پلید گناهی ناشایست نداشته و ندارد، تا که اینگونه سازش ناپذیر به مکافات زور و زهر کشنده ی نظام دزدان، بی شرمانه و بی رحمانه و بدین سان گرفتار بی عدالتی شوند. نه این حق کشی ها و کارگر ستیزی ها به هیچوجه عادلانه و انسانی نیست.
هم اکنون بسیاری از کارگران و معلمان پیشرو و خود آقای جعفر عظیم زاده به ناحق و با توطئه نظام ضدگارگر به بندکشیده شده اند تا صدای دادخواهی آنها خفه گشته و دیگر شنیده نشوند و در بهترین حالت بسان بسیاری (زمانی ها و افشین اسانلوها) از کارگران در بند، در فرصتی مناسب زنده بگورشان کنند.
بیائید با هم فریاد رسای همه ی کارگران و دیگر اسرای سیاسی بی دادرس در زندان های رژیم بیدادگر باشیم و به سهم خود با پشتیبانی خود از این مبارزان پاکباخته انسانیت شریف و مظلوم آنانرا در این دشت بلازده ی داعش اسلامی ـ شیعی یاری کرده و پاس بداریم. لازم می دانم یادآورشوم که: در ذات پلید کاست حاکمیت رژیم خوکامه، دوستی و رأفت جائی ندارد.
((در این بیدادگاه های پیاپی ولایت، بدنیست احکام ضدبشری شلاق برای کارگران طلای آق دره را به یادآوریم و در پشتیبانی از این کارگران و دیگر زندانیان سیاسی کوتاهی نکنیم.))
باسپاس پیشاپیش از همدردی و همنوائی تان با این کارگران اسیر!
درخواست یاری و پشتیبانی از جعفر عظیم زاده، که جانش در پی اعتصاب غذای طولانی بشدت در خطر مرگ است!
او و دیگر کارگران و معلمان و زندانیان سیاسی از جان گذشته و در بندِ زور و جور و جبر ساختار الهی ِ ولایتِ شیعی ” اسماعیل عبدی، رسول بداقی و بهنام ابراهیم زاده و…” همگی آنان بیش از آنچه که باورش رود بی دادرس و بی پناه می باشند و بی یاور مانده اند. جای هیچ گمانی ندارد که هریک از ما باهر دیدگاهی در برابر آنان و اهداف انسانی ـ اجتماعی ـ کارگری شان مسئول هستیم و بنا بر این شایسته است به هر رو، ابزار و اهرمی که در توان مان وجوددارد، آنها را بی مضایقه مورد پشتیبانی هرچه زودتر خویش قراردهیم.
دوستان! شاید در میان ما فعالین سیاسی رنگین بیگانگی های دیدگاهی، آرمانیِ و طبقاتی کم و بیشی وجودداشته باشد و ای بسا ناسازگار در راستای چنین درخواست یاری و همکاری هائی باشد، و البته که در بین ما تعارض هائی جدی موجود هست.
اما در نوع دوستی همه ی افراد مستقل و جریان های سیاسی، اجتماعی مان نمی بایست هیچگاه تردیدِ ناروا داشت؛ لااقل من ندارم. و بویژه در یکچنین بزنگاه های آشکار جور و ظلم و اسیرکشی که رژیم فاسد و چپاولگر علیه این کارگران فداکار رواداشته و می دارد؛ کارگرانی که جز تلاش برای دریافت حقوق صنفی و اقتصادی، و همزمان حق آزاد ایجاد تشکل های مستقل کارگری، هرگز هیچ کار ناسزا و به اصطلاح این مذهبی های پلید گناهی ناشایست نداشته و ندارد، تا که اینگونه سازش ناپذیر به مکافات زور و زهر کشنده ی نظام دزدان، بی شرمانه و بی رحمانه و بدین سان گرفتار بی عدالتی شوند. نه این حق کشی ها و کارگر ستیزی ها به هیچوجه عادلانه و انسانی نیست.
هم اکنون بسیاری از کارگران و معلمان پیشرو و خود آقای جعفر عظیم زاده به ناحق و با توطئه نظام ضدگارگر به بندکشیده شده اند تا صدای دادخواهی آنها خفه گشته و دیگر شنیده نشوند و در بهترین حالت بسان بسیاری (زمانی ها و افشین اسانلوها) از کارگران در بند، در فرصتی مناسب زنده بگورشان کنند.
بیائید با هم فریاد رسای همه ی کارگران و دیگر اسرای سیاسی بی دادرس در زندان های رژیم بیدادگر باشیم و به سهم خود با پشتیبانی خود از این مبارزان پاکباخته انسانیت شریف و مظلوم آنانرا در این دشت بلازده ی داعش اسلامی ـ شیعی یاری کرده و پاس بداریم. لازم می دانم یادآورشوم که: در ذات پلید کاست حاکمیت رژیم خوکامه، دوستی و رأفت جائی ندارد.
((در این بیدادگاه های پیاپی ولایت، بدنیست احکام ضدبشری شلاق برای کارگران طلای آق دره را به یادآوریم و در پشتیبانی از این کارگران و دیگر زندانیان سیاسی کوتاهی نکنیم.))
باسپاس پیشاپیش از همدردی و همنوائی تان با این کارگران اسیر!