کیا جان ، ما مثلی داریم،

کیا جان ، ما مثلی داریم، گویند: « فلانی در چشم خود تیرک (تیر) را نمی بیند- در چشم دیگران به دنبال موی میگردد.»
اینان سرتاپای حکومتشان چنان پر شکاف شده که حتی پشت گوششان نیز سالم نمانده است؛ حالا آمده اند در ایران گلوبال به دنبال شکاف موی میگردند.
نوشتم جناب محترم وقتی نامه مینویسی به عنوان « مدیر محترم ....بنویس، نه به عنوان فلانی ها و بهمانی ها؛ که به ما مربوط نیست. باز حالیشان نیست. یا هست خودشان را به آن کوچه میزنند.
در جایی که حکومت به قانون اساسی خود پشیزی ارزش نمی گذارد چطور میتوان انتظار داشت که نویسنده اش اصول نگارش را در نامه ی خود رعایت کند؛ و مخاطب اش را درست انتخاب کند.
من اینجا یک باتمان(16 کیلو) تنباکو دود کرده ام، جناب هنوز حالیش نیست، لیلی زن بود یا مرد!
کردار اینان آینه ی کردار حکومت است. مشت نمونه ی خروار.