نوشته ای از شهرام رفیع زاده،

این محمدصدیق کبودوند است که ناچار شده بعد از تحمل 9 سال زندان در اعتراض به اتهامات تازه ای که به او وارد کرده اند، در اعتراض به عدم اجرای ماده 134 قانون مجازات اسلامی خودشان، اعتصاب غذا کند.
جهنمی در دستگاه قضائی و زندان ها حاکم است که نه تنها یک روزنامه نگار و فعال حقوق بشر را بیگناه به ده سال زندان محکوم می کند که پیرش می کند همانجا، جانش را ذره ذره می گیرد،آخر ناچارش می کند در اعتراض به ستم و سیاهکاری اعتصاب غذا کند. هدی صابر را یادمان نرفته است که پنج سال پیش در چنین روزهایی در شرایطی مشابه عدالت تارک جانش را گرفت.
بر عدالتخانه ای که تاریکخانه شده امیدی نیست، که هرچه در آن است ستم و سیاهکاری است، اما حسن روحانی به عنوان رئیس جمهوری اسلامی مجری قانون اساسی است. حتی در همین قانون اساسی پر از ایراد و تبعیض هم نیامده که یک شهروند ایرانی را به خاطر دفاع از حقوق بشر، به خاطر روزنامه نگاری 9 سال زندانی کنند و در نزدیکی آزادیش دوباره برایش پرونده بسازند.
حسن روحانی نمی تواند از محکوم کردن تبعیض قومی حرف بزند در حالی که درست در همان لحظه محمدصدیق کبودوند، روزنامه نگار و بنیانگذار سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، دارد ذره ذره با اعتصاب غذا در اعتراض به عدالت تاریک جان می دهد.