آقای شاعرسیاوش کسرائی، دست

سهراب، و خزعبلاتی از این دست کرد، زنده یاد شاملو هرگز با چاخانهای بی معنی آرش کمانگیر و امثالهم که مردم فریبی میکند، و انسان را از واقعیتهای زندگی دور میکند، سر سازگاری نداشت. به همین خاطر پانفارسها، پان ایرانیستها، و مخصوصا راسیستهای فارس!، دل خوشی از وی نداشتند. اما آقای سیاوش خان! که مرید و دست پرورده حزب توده و دنباله روی سازمان خدا بیامرز اکثریت سابق بود، و به بهانه شعر!، راسیسم فارس را بزرگ میکرد، و در زیر لحاف کمونیسم، شونیسم روسی را تبلیغ میکرد، و سر انجام که همه ما، رسوائی و عاقبت نکتبار اینان را دیدیم، میخواست با این چاخان بازی های افسانه ای، مثل آخوندهای بی عمامه، در لفافه باصطلاح شعر، خاک به چشم ملل جغرافیای موسوم به ایران به پاشد، تا آنان را به بهانه تمامیت ارضی، مدام العمر به غل و زنجیر بردگی راسیسم فارس بکشد، و برای همیشه یوغ اسارت را بر گرده شان بیاویزد! اکنون که آبها از آسیاب افتاده، دیگر این چاخان گوئیهای بی مفهوم، به اسم آرش کمانگیری و امثالهم، همانند دروغهای غلوآمیز آقای فردوسی دیرست برای مردم جغرافیای موسوم به ایران نخ نما شده و هیچ اهمیتی ندارد. حتا اگر پانفارسیسم از آقای سیاوش کسروی، و چاخانگوئیهای آرش کمانگیر، امامزاده بسازد، هیچ دردی را دوا نمیکند. ملل غیر فارس ایران در صدد کسب حقوق زبانی، ملی مدنی و آزادیهای سیاسی، و حق تعین سرنوشت خود هستند، و دیگر نمی توان با تبلیغ دروغهای افسانه ای، دهن مردم را برای کسب حقوق ملی مدنی، فرهنگی ـ اقتصادی، و آزادیهای سیاسی دوخت، و آنان را دسته جمعی به خیش و گاو آهن بست! زمان برده داری دیرست به پایان رسیده است.