نكاتي در مورد تبعات دوگانه
Anonymous
نكاتي در مورد تبعات دوگانه پرستي ( اهورامزدا و اهريمن ) فارس هاي قبل از اسلام بر روي محيط زيست و حيات وحش و جانداران :
1-تمام حیوانات بجز "سگ" در دین "زرتشت" ، اهریمنی و شیطانی بودند و کشتن آنان نه تنها گناهی نداشت ، بلکه بسیار ثواب بود ... !!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟
2-در عقاید زرتشتیان قدیم بخشی از پدیده های جهان را از منشأ بد و یک سری را از منشأ خوب می دانستند، برای مثال جاندارانی که از داخل زمین بیرون می آمدند (مانند موش کور، مورچه و حتی برخی جانداران آبی مانند وزغ و....) را پلید خوانده و همگی را از اهریمن می دانستند که باید از بین بروند و نابود شده، کشتنشان واجب بود و حتی کفاره گناهان به شمار می آمد.
3- جشن خرفستران !!! در بين فارس هاي باستان روز هاي خاصي بود كه به كشتار جمعي حيوانات و جانوران مي پرداختند
این مراسم تا هشتاد سال پیش در کرمان و یزد و... میان زرتشتیان رواج داشت. (پورداوود، خرده اوستا، ص 195)
4- هرودوت مورخ یونانی می نویسد: مغان به جز سگ و آدمی هر جنبنده دیگری را می کشتند!! (تواریخ هردودت،کتاب اول، 76 ـ 77 ترجمه وحید مازندرانی)
5- یکی از وظایف عمده ی موبدان و پیشوایان دینی، کشتن این جانوران و حشرات موذی بوده است. جانورانی چون: مار، مورچه، وزغ، موش، ملخ، مگس، زنبور، عنکبوت، کرم، سوسک، پشه، بید، شپش، گرگ و… . اینان همانگونه که برای کفاره گناه گناهکاران و اجرای حد شرعی، همواره دو نوع شلاق با خود حمل می کردند تا گناهکاران را شلاق بزنند، ابزاری نیز همراه داشتند و بدان مار و جانوران موذی را می کشتند. در وندیداد و به ویژه منابع دینی پهلوی، ملاحظه می کنیم که کفاره ی برخی گناهان، کشتن هزارها مورچه، وزغ، کرم مدفوع، پشه و… است. (ر.ک: وندیداد، ج ۲، ص ۷۶۳ ـ ۷۶۳، شرح)
6- وندیداد (بخشی از اوستا) مجازات و کفاره ی کشتن سگ آبی را اینگونه تعیین کرده است:
ده هزار ضربه ی محکم با شلاق اسب رانی.
ده هزار ضربه با شلاق چرمی.
جمع آوری و بردن ده هزار پشته از هیزم های سخت خشکیده برای آتش اهورامزدا.
جمع آوری و بردن ده هزار پشته از هیزم های نرم برای آتش اهورامزدا.
ده هزار از دسته های برسم را ببندد.
ده هزار پیمانه شربت آمیخته با هوم و شیر برای آبهای نیک.
کشتن ده هزار مار. کشتن ده هزار مارهای سگ صورت
کشتن ده هزار لاک پشت. کشتن ده هزار وزغ. کشتن ده هزار مورچه ی دانه کش.
کشتن ده هزار مورچه ی گزنده ی کوچک زیان رسان.
کشتن ده هزار جانور سرگین گردان. (جانوری کوچک شبیه کفش دوزک که فضولات انسان را به اندازه ی چندین برابر جثه ی خود روی زمین می غلتاند و به لانه می برد)
کشتن ده هزار مگس تخریب ده هزار سوراخ حیوانات زمینی و… (وندیداد، ج ۳، ص ۱۴۲۹ ـ ۱۴۳۰ ف ۱۴، ش ۱ ـ ۶)
7- مورخان و نویسندگان باستان نیز در این زمینه مطالبی نوشته اند. هرودوت جایی که از مراسم ویژۀ مغان یاد کرده ، آورده است که :
« بنابر رسم و شعار طبقۀ روحانی در مصر (و هند) هیچ حیوانی را مگر به قصد نذر و قربانی نمی کشند، اما مغان غیر از سگ و آدم ، حیوانات دیگر را نه فقط به دست خود می کُشند بلکه در کار کُشتن خزندگان ، مورچه، مار و پرندگان از هر قبیل بدون تفاوت پافشاری دارند و بر یکدیگر سبقت می گیرند و وانمود میکنند که آن رسمی قدیم است» تواریخ هردودت ،کتاب اول76-77ترجمه وحید مازندرانی+ تاریخ مطالعات دین های ایرانی تالیف هاشم رضیص16 .:
8- آگاسیس می گوید یکی از جشن های بزرگ ایرانیان ، جشنی است که در آن روز مردم جانوران موذی و خزندگان زیان آور را می کشند و کشه ها را نزد مغان می آورند . هرکسی که بیشترین از این جانوران را بکشد ، بیشتر ثواب کرده است و نشانۀ تدین او محسوب می شود که بدین کار اهورمزد را تقویت و اهریمن را تضعیف کرده اند.
4- هرودوت مورخ یونانی می نویسد: مغان به جز سگ و آدمی هر جنبنده دیگری را می کشتند!! (تواریخ هردودت،کتاب اول، 76 ـ 77 ترجمه وحید مازندرانی)
5- یکی از وظایف عمده ی موبدان و پیشوایان دینی، کشتن این جانوران و حشرات موذی بوده است. جانورانی چون: مار، مورچه، وزغ، موش، ملخ، مگس، زنبور، عنکبوت، کرم، سوسک، پشه، بید، شپش، گرگ و… . اینان همانگونه که برای کفاره گناه گناهکاران و اجرای حد شرعی، همواره دو نوع شلاق با خود حمل می کردند تا گناهکاران را شلاق بزنند، ابزاری نیز همراه داشتند و بدان مار و جانوران موذی را می کشتند. در وندیداد و به ویژه منابع دینی پهلوی، ملاحظه می کنیم که کفاره ی برخی گناهان، کشتن هزارها مورچه، وزغ، کرم مدفوع، پشه و… است. (ر.ک: وندیداد، ج ۲، ص ۷۶۳ ـ ۷۶۳، شرح)
6- وندیداد (بخشی از اوستا) مجازات و کفاره ی کشتن سگ آبی را اینگونه تعیین کرده است:
ده هزار ضربه ی محکم با شلاق اسب رانی.
ده هزار ضربه با شلاق چرمی.
جمع آوری و بردن ده هزار پشته از هیزم های سخت خشکیده برای آتش اهورامزدا.
جمع آوری و بردن ده هزار پشته از هیزم های نرم برای آتش اهورامزدا.
ده هزار از دسته های برسم را ببندد.
ده هزار پیمانه شربت آمیخته با هوم و شیر برای آبهای نیک.
کشتن ده هزار مار. کشتن ده هزار مارهای سگ صورت
کشتن ده هزار لاک پشت. کشتن ده هزار وزغ. کشتن ده هزار مورچه ی دانه کش.
کشتن ده هزار مورچه ی گزنده ی کوچک زیان رسان.
کشتن ده هزار جانور سرگین گردان. (جانوری کوچک شبیه کفش دوزک که فضولات انسان را به اندازه ی چندین برابر جثه ی خود روی زمین می غلتاند و به لانه می برد)
کشتن ده هزار مگس تخریب ده هزار سوراخ حیوانات زمینی و… (وندیداد، ج ۳، ص ۱۴۲۹ ـ ۱۴۳۰ ف ۱۴، ش ۱ ـ ۶)
7- مورخان و نویسندگان باستان نیز در این زمینه مطالبی نوشته اند. هرودوت جایی که از مراسم ویژۀ مغان یاد کرده ، آورده است که :
« بنابر رسم و شعار طبقۀ روحانی در مصر (و هند) هیچ حیوانی را مگر به قصد نذر و قربانی نمی کشند، اما مغان غیر از سگ و آدم ، حیوانات دیگر را نه فقط به دست خود می کُشند بلکه در کار کُشتن خزندگان ، مورچه، مار و پرندگان از هر قبیل بدون تفاوت پافشاری دارند و بر یکدیگر سبقت می گیرند و وانمود میکنند که آن رسمی قدیم است» تواریخ هردودت ،کتاب اول76-77ترجمه وحید مازندرانی+ تاریخ مطالعات دین های ایرانی تالیف هاشم رضیص16 .:
8- آگاسیس می گوید یکی از جشن های بزرگ ایرانیان ، جشنی است که در آن روز مردم جانوران موذی و خزندگان زیان آور را می کشند و کشه ها را نزد مغان می آورند . هرکسی که بیشترین از این جانوران را بکشد ، بیشتر ثواب کرده است و نشانۀ تدین او محسوب می شود که بدین کار اهورمزد را تقویت و اهریمن را تضعیف کرده اند.