1- کار نقد و بررسی تئوریها و

-خط حکومت همیشه مانور دادن روی تضاد ها ( افراد) و چسباندن خود به این یا آن طرف است که رد گم کند.
-هیچ وقت راه سوم تئوریک نمیرود ، چون ندارد، و راه حل نشان نمی دهد-چون ندارد- و نمی تواند هم داشته باشد. چیزی که حکومت لازم دارد مانور روی تضادهای افراد و گروههاست. و میخواهد خط خود را پیش برد که « ایجاد عدم همبستگی بین تبعیض دیدگان برای نفی یکدیگر» است.

-نوشته ی حکومت سیاستی را پیش می برد که 1-« فاقد راه حل» و 2«فاقد نظریه ی جدید»، 3- «فاقد طرح تئوریک موضوع» ست. «مانور روی تضادهای افراد و گروهها و چسباندن خود به یک طرف» سیاست دائمی حکومتی ست.
غیر حکومتی ها هم گاها از این سیاست ندانسته استفاده میکنند.

-شیوه ی حکومت مشخص است . طرح شدن « مطالب حکومتی» هم - به خطا- در موقع « آسیب شناسی ها» مانع کار فعالان است و موضوع بحث را منحرف و «جو سالم و سازنده»را خراب میکند. بنابرین انتشار اشتباهی «مطالب حکومتی» زیانمند و مانع کار و تلاش درست و بخردانه است.

3- اخیراً بحث آسیب شناسی توسط یک نویسنده مطرح شد و آ.ائلیار و « ایذا» نیز نظرات خود را در این رابطه مطرح کردند.
اینها سازنده اند و لازم است قدر زحمات این نوشته ها را دید و ارج گذاشت.

اینکه نوشته های «حکومتی و شبه حکومتی » هم خودشان را مطرح میکنند، عملی ست طبیعی که همواره بوده و خواهد بود.
ولی نباید به دام آنها افتاد . شناخت و روشنگری این نوشته ها کاری مفید و بجایی ست.

4-نوسنده یا نویسندگان و صاحبان این نوشته:
Azərbaycan Milli Hərəkatına qarşı “İran Global” saytının təxribatları davam edir - GÖRÜNTÜ

نظرات آ.ائلیار را «تخریبات» نامیده
نظرات « ایذا» را تخریبات نامیده
چرا که « جور دیگری نگاه میکنند و نظراتشان با خط این نویسندگان نمیخواند».
یعنی نظر مخالف تخریبات است. و تنها خط این نویسندگان است که « سازنده» است.
خوب این همان نگاه « دیکتاتورانه » است که حکومت هم همین را عمل میکند. و نظر دیگر را تخریبات و « ضد انقلاب»
میخواند. اکنون قدرتی در دست صاحبان این مطلب نیست ما را تخریباتچی قلمداد میکنند فردا قدرت داشته باشند روشن است
که « زندان و شکنجه و اعدام» را علیه دگر اندیشان بکار میگیرند.
« راست افراطی» همیشه چنین بوده و چنین نیز خواهد بود.
مسئله ی اصلی این است که « فعال دموکرات» آزاد اندیش، که به « چند حزبی و چند فرهنگی» معتقد است لازم است تکلیف
خود را با « راست افراطی» مشخص کند. و بین خود و این جریان و عوام گرایی و عوام پروری و عدم استقلال تفکر، خط و مرز روشنی داشته باشد.
فعال آزاد اندیش نه تنها لازم است بین خود وحکومت مرز روشنی داشته باشد بل نیاز داد تکلیف خود را « با راست گرایی ها و دیکتاتور مابی ها» عمیقا روشن کند و نشان دهد که در کجای این « تلاش عمومی رفع تبعیض و کسب حقوق و تعیین سرنوشت» و مبارزه « علیه بی عدالتی و دیکتاتوری و تبعیض جاری» ایستاده است.
وظیفه ی فعال آزاد اندیش و دموکرات کوشش در این مسیر دموکراتیک است.
مسیری که پیشه وری دموکرات طی نموده است.