مدت زیادی است که پانترکیسم زیر نقد بخشی از نیروهای دمکراتیک و چپ آذربایجان جنوبی قرار گرفته است. این نیروها نه تنها پانترکیسم را به مردم آذربایجان شناسانده بلکه پانترکیسم را نقد کرده اند و آلترناتیو هم به جنبش ملی عرضه کرده اند. این پیشرفتی است در کار سیاسی و تئوریک جنبش ملی آذربایجان.
سالهای پیش پانترکیسم و بوزقوردیسم و تورانچی گرایی را آقای صالح ایلیدریم و حزب استقلال آذربایجان نمایندگی می کرد اما این حزب منزوی شد و حالا آهی در آن نمانده است.
اما پرچم شکسته جبهه پانترکیسم را امروز گوناز تی وی و دوستانی مانند آقای اوبالی و همکاران و همفکران حزبی و محفلی اش بدوش می کشند. آنها محافظه کارند، مثل صالح ایلدریم و حزبش صریح و صادق و یک دنده نیستند که بی گدار به آب بزنند و آشکارا از پانترکیسم دفاع قاطعانه بکنند. آنها تمام پلهای پشت سر را خراب نمی کنند.
تا آنجا که من خبر دارم آقایان ائلیار، اسماعیل آلبایراق، سیروس مددی، رحیم رنیس نیا ایزا اندیشه های ایدئولوژی پانترکیسم را نقد کردند. اما این همه پانترکیست که با علامت و اشاره بوزقوردشان با انکشت ، چشم مردم درمی آورند دست به قلم نمی برند تا جواب مخالفان پانترکیسم را بدهند. آنها نمی خواهند وارد این معرکه شوند. چون میدانند که حرفی برای گفتن ندارند و در صورت ادامه و تعمیق بحثها گند و تعفن پانترکیسم در خواهد آمد. پانترکیستها روی اصول، اهداف؛ استراتژی و راهها و روشهای پانترکیسم و فلسفه پانترکیسم بحث نمیکنند. آنها فقط در ظاهر از شخصیت سیاسی محمد امین رسول زاده و ائلیچی بیک دفاع میکنند. ( در آذربایجان شمالی این دو شخصیت اصلا اعتبار و محبویت ندارند و تنها از رسول زاده بعنوان یکی از بنیانگذاران دولت غیر رسمی و ناتوان آذربایجان در سال 1918 یاد میشود.) ولی جریان راست آذربایجان جنوبی از ایندو شخص پانترکیست بت ساختند . انها نمی خواهند فعاین سیاسی و مردم از ماهیت پانترکیسم اطلاع داشته باشند. آنها توان سیاسی و تنوریک نقد مخالفان را ندارند. بنابر این پانترکیستها راهی جز روش سرکوب مخالفان، ایجاد سانسور در میدیا، جلوگیری از آزادی بیان و شکستن قلمها ندارند.
آیا این شرم آور نیست که یک جریان سیاسی پانترکیست و یک تلویزیون تقاضای سانسور نوشته های مخالفان پانترکیسم از وبسایت های دیگر بشود؟؟