به آقای ....سازاخ..... برای

بعد از انقلاب خونین فرانسه و انقلاب اکتبر1917 ، جهان متمدن و دمکراتیک تلاش بر آن دارد که از انقلابات قهر آمیز و خشن بپرهیزد، در مقابل عملی کردن این خواسته، تئوریهای دمکراتیک و ساختار حکومتی مدرن و پلورالیسم سیاسی و حقوق بشر و شهروندی و آزادیهای لازم را تضمین کردند.

در واقع پروسه لاکپشتی و آرام و روشهای تغییر و تحول گام به گام را ( رفرمیسم) را در پیش گرفتند، به عبارتی دیگر رفُرم از بالا به برنامه سیاسی حکومتهای دمکراتیک مبدل گشت.
بدون شک اگر این رفُرمها از بالا از سوی حکومتها صورت نگیرد، رفُرم از پایین (انقلاب) بوسیله مردم صورت خواهد گرفت.
بنا بر این انقلاب از دیدگاه من رفُرم از پایین است و این حق طبیعی مردمان جوامع دمکراتیک است، انقلاب به آن معنای انقلاب طبقانی قرن 18، 19! و اوایل قرن 20 دیگر صورت نخواهد گرفت.
از آنجا که من به ماتریالیسم دیالکتیک اعتقاد دارم، در اصل اوّل آن آمده است که هیچ چیزی مطلق و ساکت نخواهد ماند و تمامی پدیده ها در تغییر و تحول هستند، بنا به این اصل، روی دادن یک انقلاب از پایین در ایران را نمی توانم مردود بشمارم، بر عکس من معتقدم که تغییر و تحول در ایران از پایین صورت خواهد گرفت و آنهم یک انقلاب و یا یک قیام عمومی است که تنها با جرقه ای شعله ور خواهد شد، چرا ؟ چون نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن رفرم و اصلاح پذیر نیست.

وقتی در جامعه ای رفرم ها ضروری صورت نگیرند، ترافیک رفرمها خواهد شد و در نهایت طبق جبر دیالکتیک انفجار صورت میگیرد، اگر سر دیگی با فشار روزافزون فیزیکی را باز نکنند خواهد ترکید و یا اگر دریچه های سدی را باز نکنند، در هم فرو خواهد ریخت و یا سیل آب از لبریز شدن در و دشت و زمین و جنگل را می کاود و میکَند، و با خود میبرد و خرابی های بسیاری برجای خواهد گذاشت.
گمان کنم در مورد انقلاب و رفرم مقاله ای مفصل نوشته ام. سپاس