در قدیم که با دست غذا می خوردند، رسم بود که پیش از غذا دست ها را با آفتابه و لگن می شستند. در مهمانی ها آفتابه و لگن را سر سفره می آوردند، آن را پیش یک یک مهمان ها می بردند و لگن را زیر دست هر یک می گرفتند و با آفتابه آب می ریختند و مهمان ها دست ها را می شستند و با حوله خشک می کردند. چون آفتابه و لگن از تجملات سفره بود، لذا بعضی ها سعی می کردند سر سفره چند دست آفتابه و لگن بیاورند، در این صورت انتظار مهمان ها این بود که با چند دست آفتابه و لگن حتماً غذا بسیار مفصل است، اما گاهی پیش می آمد که این طور نبود و تشریفات سفره بیشتر همین آفتابه و لگن بود و خبری از غذای درست و حسابی نبود. در چنین مواردی این ضرب المثل گفته میشد «آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی» . مدت ها است که ایران گلوبال هم دچار بی غذائی شده و از فرهنگ و گفتگوی مورد ادعا فقط لیچاربافی و تهمت ها و توهین های یک مشت کامنت نویس
در قدیم که با دست غذا می
در قدیم که با دست غذا می
Anonymous
جاخوش کرده در ایرانگوبال باقی مانده است و در این فضای مسمومی که مدیریت ایران گلوبال تدارک می بیند خواستار کمک های مالی می شود. بنظرمن این ایده درست است که ایران گلوبال وقتی ارگان هویت طلبان و ملیت خواهان تورک از نوع آذربایجان شوروی سابق و ترکیه عثمانی اردوغان کنونی شده فعلا کمبودهای مالی خود را از این گروه ها تامین نماید. حتی می تواند از کشورهای هوادار تجزیه طلب ها نیز درخواست کمک نماید. بد نیست آقای توکلی با مستشاران فرهنگی در سفارت های اسرائیل و عربستان، آذربایجان و ترکیه در دانمارک گفتمانی برای دریافت کمک های مالی آغاز کند. همچنین جناب توکلی گرامی کمی تحقیق کند و دریابد گوناز تی وی بودجه خودش و حقوق مجریان آن را از کجا تامین می کند. مفرهای زیادی برای شل کردن کیسه ها وجود دارد تا یار که را خواهد و میلش به که باشد! حرف آخر اینکه هر سایت پرو پیمون با صفحات بسیار زیاد حداکثر 200 دلار در سال خرج دامنه و فضای وب دارد و اگر سایت پربیننده باشد می تواند از آگهی های گوگل تامین مالی بشود.