هر زبانی برای متکلمانش ،عزیز

که جویدنی باشد مثل نان ،زمین خوردم ،زمین را نمی خورند اگر یک خازجی این جمله را بشنود می گوید این چه جوری زمین را خورده،یئره دوشله شرلر یا یئخیلارلار،و زمین را خوردن جزئی از معجزات لهجه و گویش فارسی است،و مثالهای دیگری مثل سرما را خوردن ،که صیحیحش سرما زدگی یا در تورکی سویوخ دیمک و یا مثال دیگر گلوله خودن را می توان ذکر کرد که گلوله را نمی خورند گلوله دئیر،و یا قل خوردن که قل و هم نمی خورند بلکه چرخ خوردن می شه ،دئعیلانماق،و یا سور خوردن که زویولده مک می شود و یا لیز خوردن،و دهها جور از این مثالها که عیب و نقص در این گویش و لهجه فارسی می باشد ،و مثالهای دیگر که سر درست می شود سرپیچی کردن ،یعنی سرش را پیچاندن که منظور و مفهوم گوینده را نمی رساند و باید یکی برای شنونده ای که به اصطلاحات فارسی ووارد نیست باید تفسیر کند که این آدم می خواهد بگوید که او به حرف من گوش نکرد و مثالهای دیگری که سر دواندن ،سرریز شدن ،سرگردان کردن،و دهها مثال دیگر که می توان گفت اما هیچ مشکلی نیست این گویش و لهجه و یا زبان برای متکلمینش در قسمت کویری در ایران و در هرلت و قندهار افعانستان محترم می باشد و مبارکشان باشد و همانطور زبانهای ملی دیگر ملل ساکن در ایران و سایر ملل دنیا برای خودشان عزیز و محترم می باشد و نادیده نگرفتنی ، اما دیگر قرار نیست که این زبان را علم نموده و در بین هشتاد میلیون ملل موجود در جغرافیای موسوم ،کهوشصت میلیون ملل غیر فارس دارد ،زبان رسمی و زبان سایر ملل را غیر رسمی و قدغن در خواندن و نوشتن در مدارس نمود و محکوم به از بین رفتن،این دیگر عین دشمنی با ملل دیگر و یک فکر راسیستی و استعماری می باشد که نود سال است به ملل غیر فارس با زور قلدری و قداری تحمیل می گردد و موجوب نابودی و تکهوتکه شدن کشور به نام ایران خواهد شد.