کامنت "شنبه, ژوئن 3, 2017 -

زمانی که فرق دو لهجه به اندازه ای رسید که متکلمین به ٱن نتوانند همدیکر را بفهمند, ٱنوقت ان دولهجه به دو زبان مختلف تبدیل میشوند.﴿نقل به مضمون﴾
حقیقت ٱنست که ما ٱذربایجانیها نه فقط تورکی سیبری و تورکستان و... را نمیتوانیم بفهمیم بلکه حتی تورکمنها را که قسمت اعظم زبان آذربایجانی را مدیون انها هستیم, را هم نمی فهمیم.
بحران امروز در کشور تورکیه هم در وحله نخست از تورکی نامیدن زبان و جمهوریشان نشات گرفته است. بخاطر همین هم ملت آذربایجان در شمال ارس, طی یک رفراندوم عمومی زبان خود را "آذربایجانی" و ملت خود را ملت آذربایجان نامیدند و در قانون اساسی جمهوری آذربایجان هم به همین نام ثبت شده و بجز تعداد تعدادی پان ایرانست و پان تورکیست, بقیه دنیا ما را همین نام میشناسند.
پرسیده اید که ;
زبان آذربایجان و جمهوری آذربایجان یک زبان با دو لهجه ی کتبی ست.
کی گفته « زبان ادبی ترکی آذربایجان» "فقط" لهجه ی باکو پذیرفته شده است؟ و لهجه ی جنوب، به عنوان" زبان ادبی" پذیرفته نشده است? ﴿پایان نقل قول﴾
متذکر میشوم که لهجه باکو بعنوان زبان ادبی اذر پذیرفته نشده بلکه اساس این زبان را لهجه مغان تشکیل داده است.
""آذربایجانی" یک زبان واحدیست با یک زبان ادبی مشخص. از نظر لهجه, تقسیم ان به لهجه "شمالی وجنوبی" خطاست. چرا که مثلا لهجه مردم نخجوان به لهجه تبریز نزدیکتر است تا به لهجه باکو. ویا لهجه اهالی گنجه به لهجه سلماس نزدیکتر است ...
دیگر اینکه ففط دولتهای ملی صلاحیت ان را دارند که برای زبان ادبی چهارچوب تعیین کنند. ما این مرحله را در زمان حکومت ملی پشت سر گذاشته ایم. تقریبا هیچ فرق قابل ملاحظه ای میان زبان کتبی شمال و جنوب نیست.
زبان شفاهی دارای لهجه های گوناگون میتواند باشد ولی زبان کتبی ﴿یا ادبی﴾ را نمیتوان به لهجه ها و شیوه ها تقسیم کرد. زبان کتبی همان زبان استانداردیزه شده است.