Skip to main content

عزیز جان،

عزیز جان،
آ. ائلیار

عزیز جان،
به متن ها دقیق شویم:

ترکجه:
Orhan Pamuk
Benim Adım Kırmızı

Ben Ölüyüm
Şimdi bir ölüyüm ben, bir ceset, bir kuyunun dibinde. Son nefesimi vereli
çok oldu, kalbim çoktan durdu, ama
alçak katilim hariç kimse başıma gelenleri bilmiyor. O ise, iğrenç rezil,
beni öldürdüğünden iyice emin olmak
için nefesimi dinledi, nabzıma baktı, sonra böğrüme bir tekme attı, beni
kuyuya taşıdı, kaldırıp aşağı bıraktı.
Taşla önceden kırdığı kafatasım kuyuya düşerken parça parça oldu, yüzüm,
alnım, yanaklarım ezildi yok oldu;
kemiklerim kırıldı, ağzım kanla doldu.

http://kitabxana.net/files/books/file/1331208008.pdf
---

آذربایجانجا:
MƏNİM ADIM QIRMIZI


Indi mən ölüyəm, bir quyunun dibində
meyitəm. Son nəfəsim çoxdan çıxıb, ürəyim çoxdan
dayanıb, amma alçaq qatilimdən baĢqa kimsə
baĢıma gələnləri bilmir. O iyrənc rəzilsə məni
öldürdüyünə yaxĢıca əmin olmaq üçün nəfəsimi
dinlədi, nəbzimə baxdı, sonra böyrümə bir təpik
iliĢdirdi, məni quyunun yanına sürüdü, qaldırıb
aĢağı atdı. DaĢla əvvəlcədən sındırdığı kəlləm
quyuya düĢəndə parça-parça oldu, üzüm, alnım,
yanaqlarım əzildi, yox oldu; sümüklərim qırıldı,
.ağzım qanla doldu

http://vivo-book.com/Kitab/Orhan%20Pamuk%20Qirmizi.pdf
-----
عزیز تبریزلی،
کؤچورمک: انتقال دادن، ( در جای دیگربه معنی : کوچ دادن)
کلمه ی کؤچورمک به معنی انتقال دادن : مطلب را از خط کیریل یا عربی به خط لاتین انتقال دادن. یا بعکس.
-در انتقال دادن، یا کوچ دادن « تغییری در صدا و کلمات و جملات» ایجاد نمی کنیم.
هنگام کوچ دادن یا انتقال دادن چیزی یا شخصی از جایی به جایی دیگرنیز ، تغییری در خود موضوع ایجاد نمیکنیم ، تنها مکان و یا شکل خط شان را عوض میکنیم. و مطلب دست نخورد منتقل میشود.
---
-وقتی تغییرات شامل «صدا، کلمات، و جملات » میشود ما با « دوندرمه یا ترجمه» سرو کار داریم.
- حالا کسانی نام دوندرمک را « کؤچورمک» گذاشته اند البته که صحیح نیست.
ولی خوب برخی افراد دوست دارند بخاطر هدف شان به عمد و غلط ، عمل«d» را « k» نشان دهند؛ باشد بکنند ولی چیزی که درست نیست یعنی نادرست است.
کؤچورمه را معمولا در عوض کردن خط استعمال میکنند و درست است. اما در انتقال «زبانی» که «تغیرات لازم » ایجاد می میشود، درست اش « دؤندرمه» است. یا ترجمه.
.Şimdi bir ölüyüm ben, bir ceset, bir kuyunun dibinde
. Indi mən ölüyəm, bir quyunun dibində meyitəm

این تغییرات یعنی ترجمه.
ممکن است چند جمله یا چند پارگراف چوپان آرارات برای چوپان ساوالان قابل درک باشد ولی کلا زبان آنها نسبت به هم
چنین نیست.

--
دو زبان تفاوت و اشتراکات زیادی دارند ولی در هر صورت، زبان هرکس از آن خود اوست و برایش شیرین. و راحت. و امنیت و آرامش بخش.
میتواند در اعماق وجود همه ی تارهای روحی اش را به صدا درآورد.
--
مسئله این است که برای مثال : لازم است شیرینی لهجه ی تبریز، اورمیه، هر دو حفظ شوند و من نباید لهجه ی خودم را ابزار از بین بردن لهجه ی شما بکنم. در مورد باکو نیز موضوع چنین است و در باره ی استانبول نیز بازقضیه « حفظ حیات» مطرح است.
---
زبان و لهجه ی دیگر هرقدر از آن ما باشد، هر قدر با آن اخت شده باشیم باز جای زبان و لهجه ی خودمان را پر نمیکند. منظورم تنها از زاویه ی « روحی» ست.
زبان و لهجه ی دیگر سازی ست که در دست من خنیاگر قرار دارد، اما زبان و لهجه ی من تارهای سازی ست که روح مرا تشکیل میدهند.