آ. الیار عزیز، من بارها و

لطفا مثل همیشه با برخورد از بالا سعی نکنید نقش معلم اخلاق را بازی کنید، شما بعنوان یک فرد کاملا سالم از نظر جسمی می توانید به سوالات و خواستهای یک معلول 30 درصدی زندانهای جمهوری اسلامی پاسخ ندهید. ولی آزربایجان تهران و میدان شاپور نیست، دنیای دیگری است، البته درک آن برای شما که در محیط امن آلمان چپ پرولتری تهرانی، همه چیزیش مفهوم پیدا کرده، طبیعا گفته های من هم نا مفهوم و پانترکیستی جلوه خواهد کرد . ولی من با تمام وجودم انسانها را دوست دارم، و حتی حاظرم خونم را برای نجات مخالفانم، افرادی مثل ناصر کرمی و اقبالی هدیه کنم. ما آزربایجانیها ناجی هستیم تا مخرب ، تاریخ هزار ساله ما آنرا به ثبوت رسانده، که ما به زبان و فرهنگ دیگر ملل بیشتر از خودمان احترام گذاشتیم، و حتی به زبان آنها شعر سرائیده ائیم، و اعتقادات ما همیشه این بوده، قوناخ عزیزدی،
قوناغ اوتاغی
قوناخ قاب قاشیغی
قوناخ یورقان دوشگی
و دهها احترام به قوناخ در فرهنگ در حال نابودی ما بدست پانفارسیسم است
و اگر امروز ما به این روز افتادیم و در موضع دفاعی واقع شدیم ، ناشی از انساندوستی ملت ماست،