آقای arbadili....من هیچ وقت موافق ( دادگاهای نظامی صحرائی ) برای مخالفانم نبوده و نیستم. ولی یک پرنسیبی است که بایستی رعایت شود. و آن این است که موقعی که کشوری با کشور دیگری در جنگ است , هیچ سازمانی و یا حزبی با وجود داشتن عقاید سیاسی مختلف و ایده لوژی های مخالف با دولت و رژیم وقت , حق ندارند از موقعیّت استفاده کرده و برای پیشبرد آرمانهای سیاسی , با دشمن کشورش همدست گشته و بر علیه کشورش , دست به عملیّات نظامی بزند و یا اسرار محرمانه سیاسی, اقتصادی و نظامی کشورش را به دشمن بدهد. این یک پرنسیب « جهانی » است و ربطی به (( ایران گری.. بنا بگفته آقای جمال )) و یا بقول آقای بهمن موحدی , (( لجن پراکنی سایبری زیر نقاب پان ترکسیم از طرف رژیم )) ندارد. و چون این اعمال ننگین مجاهدین در زمان جنگ اتفاق افتاد, دادگاهای کادر رهبری این سازمان هم بایستی در دادگاهای نظامی انجام گیرد. من هیچ مشکلی با
آقای arbadili....من هیچ وقت
آقای arbadili....من هیچ وقت
lachin
مخالفان عقیدتی ندارم و برای هیچ کدام از آنها خواستار دادگاه نظامی نشده ام و درست برعکس, این مخالفان را یکی از پایه های اصلی رشد فکری در چهارچوب فضای آزاد دموکراسی میدانم. تاریخ بار ها نشان داده است که مسائل بغرنج سیاسی را با توپ و تفنگ و حمله نظامی نمی توان حل کرد....