در رابطه با پیدا و پنهان یک

اقای تقی کی منش زندانی توده ای بیش از 25سال در زندان بود و این دوران زندان را در خاطرات خود منعکس کرده است .او با انقلاب ازاد شد و چند سال پس دوباره زندانی شد و نظام اسلامی اورا در زندان کشت .
خواندن خاطرات زنده یاد تقی کی منش پنجره ای است برای دیدن انچه پس از انقلاب تا امروز گریبان مردم ایران را گرفته است .ریشه قتل عام هزاران زندانی واستبداد سیاه مذهبی را در چهار دیواری زندان ودر میان سلولهای کوچک میتوان تماشا کرد. خاطرات بما میگوید که
در زندان شاه هیچ تفاهمی بین گروه های مختلف دیده نمیشود .نجس بودن مرتد بودن مرتجع بودن وضدخلقی بودن و حکم صادر کردن حرف اخر را میزند .ادامه جنگ های نظری ودشمنی وعدم تعامل در زندان با انقلاب در فضای ایران رشد ناگهانی کرد و عقده های قدیمی سرطان وار رشد کردند و بدنه جامعه ایران را در خود فرو بلعید . با انقلاب در واقع ایران به زندان بزرگی تبدیل شد و گروهای درگیر فرصتی یافتند تا به شکار یک دیگر بپردازند .این پرسش امروز بوجود میاد که ایا در زندان این اندیشه ویا حدس و گمان بوجود نیامد که این دشمنی ها میتواند برای اینده خطرناک باشد؟ ،میتواند روزی فاجعه ببار بیاورد؟ تصور اینکه این همه بدبختی را تحت عنوان مبارزه طبقاتی ووو خلاصه کنیم باز هم نوعی دروغ وفریب است .