در گزارشها امده بود که

در روز تولد فاطمه دختر پیامبر اسلام خانم فرخ روی پارسا را عدام کردند و گروهی افغانی در رودخانه جان دادند .
این دو خبر هرچند تاسف اور ولی یکی مربوط به 40سال پیش ودیگری همین چند روز پیش روی داد .هر دو خبر یک ریشه دارند و ان روی داد انقلاب سیاه 57است .در سال 57 کسی به اعدام خانم پارسا که وزیر فرهنگ بود اعتراضی نکرد ،ولی امروز نه تنها یادی از ان وحشی‌گری نمیشود بلکه
گروهی از مرگ افغانها سرمایه سیاسی در ست کرده اند . ریشه هردو فاجعه در انقلابیگری و دگرگونی و سرنگونی و کسب قدرت است.
اگر در این زمان گروهی جوان که تحت تاثیر احساسات جوانی قرار داشتند و هیچ گونه تجربه زندگی نداشتند ،راستی سالخوردگان از هر گروه و دسته چرا سکوت کردند ویا مشوق این گونه بیداد ها شدند؟
جامعه سیاسی ودینی ایران باید خود را شرمنده این همه جنایت که تا امروز ادامه دارد بداند .ما خدمات خانم فرخ رو پارسا را میدانیم اما خدمات ان زن عرب چیست که جز نان خوری برای گروهی از نام او چه سودی برای کشور ایران داشته است؟