مقاله: سخنی با آقای یونس

به چه اجازه ای آقای شامیلی با ساده لوحی سرزمین آزربایجان را به اکراد بز چران، میبخشد؟
با حرفهای سخیفش مشتی تروریست را جری و گستاخ میکند!
نکند او نیز مثل "سیدجواد طباطبائی مانقورد " در دست مشتی تروریست گستاخ، بازیچه شده است؟
آیا اکراد مهاجر و بز چران که شناسنامه ندارند، میخواهند با گرا دادنهای ستون پنجم "فرقه شامیلی" صاحب سرزمین آزربایجان شوند؟
نکند آقای شامیلی قصد دارد، رل ستون پنجم "داشناک ارمنی ستاره دار" تبریزی را بازی کند؟
آقای شامیلی در نوشته ساده لوحانه اش میگوید؛
(حیطه تصمیم گیری در این خصوص مجلس ملی و قانون گذار است)
کدام مجلس ملی؟ کدام قانون گذار؟ مگر آقای شامیلی مجلس ملی دارد؟ مگر تشکیل پارلمان داده، قانون وضع کرده است؟
در ادامه حرفهای سخیفش میگوید:
( که امیدواریم کمسیونی از مجلس ملی آذربایجان با کمسیونی از مجلس ملی کردستان در آینده بتوانند با دیالوگ به این اختلافات فائق آیند)
کدام اختلافات؟ مگر مردم آزربایجان با کسی اختلاف دارد؟
از کی آقای شامیلی اکراد مهاجر مهمانان ناخوانده را، شریک سرزمبن آزربایجان میداند؟
آیا با اظهارات ساده لوحانه اش،با محق جلوه دادن آنان، میخواهد بخشی از سرزمین آزربایجان را به اکرار مهاجر واگذار نماید؟

مگر آقای شامیلی
صاحب ارگان تصمیم گیری است،میخواهد با مشتی اشرار قاچاقچی، دزد گردنه گیر تا دندان مسلح، کمسیون تشکیل دهد؟ کسانیکه که هر روز با اعمال تروریستی جوانان مردم آزربایجان را به قتل میرسانند؟
او دنبال حرفش میگوید:
( و اگر "طرفی" از این گفتگوها نتیجه ایی نگرفت میتواند برای حل مسئله به دادگاههای صلاحیت دار داخلی و بین المللی مراجعه کند.) پایان نقل قول.

آیا آقای شامیلی شرم ندارد، به مشتی زورگوی زیاده خواه تروریست، باج میدهد؟
با رفتار کودکانه اش، اکراد مهاجر را حق بجانب قلمداد کرده، به عنوان خرک پرک زمینه را آماده کند، تا بهتر بتوانند، با ادعای طلبکارانه، روی مردم آزربایجان خیز بردارند؟
آیا با مشتی اشرار مسلح که به تحریک دول بیگانه، و عوامل داخلی، منطقه و غرب آزرباجان را، محل ظهور تروریسم کرده اند، چه "طرفی"، میتوان بست؟
آقای شامیلی گویا روحش نیز خبر ندارد، که این اشرار مسلح،نه تنها موجودیت آقای شامیلی را پشیزی بحساب نمی آورند، بلکه دشمن خونین و سرسخت مردم آزربایجان اند. اکراد مهاجر اگر قدرت داشته باشند در آزربایجان کوره های آدمسوزی راه میندازند. قتل عامی که اکراد در کرکوک عیله مردم ترکمان براه انداختند، قتل عامی که در شمال سوریه علیه مردم ترکمن و عرب مرتکب شدند، همان قتل عام را در آزربایجان براه میندازند.

آقای شامیلی اگر کمی حس وطن دوستی و شمه سیاسی داشته باشد، میتواند کینه و نفرت این دشمنان قسم خورده را، در تهدید و توهین های نفرت آمیز جمال کورد، به روشنی در یابد.
آقای شامیلی مثل فرد مبتدی که گویا از کشاکش اوضاع منطقه بی اطلاع است، با خوش خیالی، در دست اشرار مسلح کورد، بازیچه شده است؟

آیا او هیچ احساس مسئولیتی نسبت به سرزمین آزربایجان و مردمان آن ندارد، با بازیچه شدن در دست اکراد مهاجر، تا آنجا پیش میرود با حق بجانب جلولاندن ادعاهای پوچ آنان، به خواستشان رسمیت می بخشد؟

خجالت نمیکشد با رفتار قباحتبتارش به چنین عمل زشتی دامن میزند؟ فردا در پیشگاه مردم آزربایجان چه پاسخی دارد؟
از کی اکراد هندی تبار از راه نرسیده، شریک سرزمین آرزبایجان شده اند؟
مگر آزربایجان ملک شخصی آقای یونس شامیلی است، با ساده لوحی و گشاده دستی میخواهد به دوستان کوردش هدیه دهد؟
آیا در برابر چهل میلیون مردم آزربایجان احساس مسئولیت و شرم نمیکند، پشت پرده، چیزی را که متعلق به او نیست، با نشان دادن چراغ سبز، قصد واگذاری آن به دشمنان قسم خورده را دارد؟
در خاتمه هر کسی از خود میپرسد؛
آیا اکراد مهاجر هندی تبار، زهر چشمی از او گرفته اند؟ یا هدف او منافع شخصی، شهرت، و خود شیرینی است؟