امروز در سایت حزب طبقه کارگر

در این مصاحبه ما شاهد زندگی پر فراز و نشیب یک ایرانی هستیم که سعادت مردم خود را در جریانی بنام حزب و ایده الی را در استقرار حکومت کومونیستی جستجو میکند .با تأسف از اینکه افرادی هوشمند وجانباز قربانی تصورات واهی شدند ولی همیشه این پرسش وجود دارد که ایا سعادت ادمی فقط در گرو باور به یک دین ویا یک نظریه سیاسی است؟ یعنی اگر مارکسی ویا محمدی در این جهان بدنیا نمیامد ،ایا بشر باید همچنان در جا میزد ؟ در حالیکه میدانیم توانایی های انسان امروز در هر زمینه ربطی به دین و فلسفه مارکس ندارد.ایا با باورمان به دین و مکتب نفی توانایی های
فردی و طبیعی بشر را نمیکنیم؟ ایا اگر حزب فقط در پیرامون قانون اساسی کوشا بود ایا به بهره بهتری نمیرسید؟
از نظر این نویسنده جایگاه اقای خاوری وبسیاران دیگری نه در برون مرز بلکه در درون اجتماع ایران است و از نبودنشان در ایران باید بسیار متاسف بود .