سالام

جدید ساخته اند، باید قبول کنند، که خود نیز همدست در قتل های ناموسی و ایلی و مذهبی هستند.
روشنفکر شاهنامه خوان و متوهم که در سایه این فرهنگسازی در نفرت پراکنی همدست دولتیان اقتدارگرای سانترالسیم حکومتی هستند، همدست جنایت حکومتی و مردم نابخرد این قتل ها هستند.
وقتی من میگویم ، شاهنامه و فردوسی و فرهنگسازان این توهمنامه عامل اصلی در همدستی با این قتل ها هستد، تعدادی در عصر متمدن و مترقی بازهم بر طبل توهم خود میکوبند.
در مدت زمان دو ماهه قرنطینه فرصتی شد، شاهنامه فردوسی نفرت پراکن قرآن پان فارس و پان ایرانیستهای متوهم را دوباره خوانی کنم.
شاهنامه ایی که دارم ، چاپ 1321 جمع آوری و یا تصیحیح محمدعلی فروغی و نوچه او حبیب یغمایی است.
سرتاسر این کتاب و اشعارش توهم و جنگ و کشتار و لشگرکشی است.
یا هامارن با مازندران با توران و با اعراب و زن و غیر همیشه درگیر و در جنگ است.
برای داعش و داعشیان باید در مقابل این کتاب فاتحه خواند.
فرزند کشی رستم با نامردی و آه و ناله کردن بر جسد فرزند.
زنان را پست و نادان و غیر شمردن در این کتاب بوضوح دیده میشود.
خوب کتابی که صدسال است در قفسه خانه هرخانه ایی بالاتر از قرآن دیده میشود، و هزینه های دلارهای نفتی بپایش ریخته شده ،مگر میتوان در آن جامعه غیر از فرزند کشی را مشاهده کرد؟
آقای محققی ،این دستاورد توهم شاهنامه خوانی شماهاست.
به چه حقی شماها که خود در این فرهنگ سازی دخیل بوده اید، برایش اشک تمساح میریزید؟