Skip to main content

کیانوش گرامی

کیانوش گرامی
محسن کردی

کیانوش گرامی
آنچه شما نوشته اید نشان از یک مقوله دارد و آن اهمیت شاهزاده در صحنه سیاسی ایران است. اگر کس دیگری این کار را میکرد شاید تا این اندازه توجه نشان نمیدادید. اینچنین است در مورد مقوله تقدس

اینچنین است در مورد مقوله تقدس که مطرح کردید. شاید نگاه شما به مساله تقدس اشاره به سلطنت طلبان و شاه پرستان باشد. باید بگویم که کسانی که به آنها اشاره میکنید عده ای در سنین 70 و 80 هستند که در درگیری های خیابانی زمانی شرکت داشتند. نه نظریه ای سیاسی مدون داشتند و دارند و نه حتا مطرح هستند. لذا دیگر تقدسی پیرامون شاهزاده وجود ندارد و ایشان هم هرگز چنین مدعایی نداشتند. اما در مورد پرستیژ (سیاسی) که نوشته اید، این که یک فعالیت خانوادگی که در همه خانواده های نرمال رخ میدهد تصور نمیکنم ضربه ای به پرستیژ ایشان بزند. ضربه به پرستیژ را میتوان از خاندان سلطنتی بریتانیا مثال آورد که پرنس چارلز و همسرش دیانا در دورانی رسوایی های فراوان برپا کردند. چنین سابقه ای در زندگی شاهزاده سابقه ندارد. لذا اگر شما هر از گاهی خبری از خوشگذرانی های آنچنانی و قمار در کازیونو و یا رفتار ناشایست با خانمها آنچنانکه در مورد بیل کلینتون و مونیکا لویینسکی و ترامپ که صدایش هست که فلانجای هر خانمی را که اراده میکرد لمس میکرده و این قبیل را از شاهزاده دیدید میتوانید حیرت کنید. ولی فکر میکنم حیرت کردن در مورد یک رفتار کاملا شرافتمندانه و عادی که در میان خانواده های صمیمی بسیاری رخ میده چندان منصفانه نیست. خطاب من به سایر منتقدان شاهزاده نیز هست که قبل از اظهار نظر اول نگاهی به جهان اطراف شان بکنند و مقایسه کنند و جانماز آب نکشند.