سیاسیون اصطلاحی دارن به این

گاهی عامدانه به مسائل حساسیت برانگیز میپردازند صرفا به این خاطر که رسانه ها در موردشون صحبت کنند. حالا شده قضیه من و این دوستمون یاراداجیلیق! فکر کنم اگه سیاستمدار اون جوری بودم، بهترین راه تبلیغ برای خودم این می بود که یکی دو کامنت در نقد رئیس یاراداجیلیق، جناب اردوغان بنویسم (آخه هواداران آک پارتی به اردوغان، رئیس خطاب می کنن). تا یک سال ول کن معرکه نمیشد و ولو با فحش و بد و بیراه، اسمم رو بر تارک هر کامنتش می نشوند! آقاجان، در دنیای مدرن، هر کس آزاده که حرفش رو بزنه و هر چیزی رو نقد بکنه. فقط ذهن سنتی، اخوانی و متحجر شما قادر به هضم موضوع نیست. یک مقدار تلاش کن از دنیای رئیس و مرئوس، مرید و مراد، ولی و مقلد، اسلام گرای سیاسی 1400 سال پیش، اخوان بازی با علائم دل بهم زن رابعه و نظایر اینها بیرون بیایی. این مسخره بازیها یک بار ایران رو به گند کشید، برای کل تاریخ بشر کافیه همین یک تجربه. دنیا یه خرده با عصر شتر چرانی فرق کرده؛ برای خودت و آک پارتی هم خوب نیست این جوری. چهره عقب مانده ای از این حزب نشون میدی به دنیا (گرچه در واقعیت همین جوریه و حقیقت رو منعکس می کنی). اما بالاخره بوقچی گری هم اصولی داره. دیگه نباید جوری توی زورنا فوت کنی که گوش مردم کر بشه چون تاثیر معکوس داره. حالا از ما گفتن، شما به فوت کردن ادامه بده.