جناب دوشوکی. اگر منظور شما از

و اگر منظورتان سخنان مادلن آلبریت وزیر خارجه بیل کلینتون است که بطور ضمنی به دست داشتن آمریکا در این کودتا اعتراف ( و نه عذرخواهی) کرده است، باید گفت که زمانی مادلن آلبرایت این نظر را در دوران خاتمی به زبان آورد که تصور میکرد بتواند پیش زمینه عادی سازی روابط باشد. در این زمان مادلن آلبرایت دیگر وزیر خارجه نبود بلکه یک فرد عادی آمریکایی بود که نظر شخصی خودش را داده مثل 280 میلیون آمریکایی دیگر.
دیگر اینکه کودتا را دکتر مصدق با رد عزلش و بازداشت آورنده نامه عزل یعنی سرهنگ نصیری انجام داد و شاه ناچار به گریز از مملکت شد. اگر پیرمرد علیل مریض لجوج عقل نداشته اش را بکار میانداخت و خیلی ساده حکم عزل را می پذیرفت امروز نه صحبتی از کودتا بود و نه این حرف و حدیث ها و کسی هم مصدق را مذمت نمیکرد که چرا حکم عزل را قبول کرده چون قانونی بود و امروز مصدق همچنان نام نیک از خود باقی میگذاشت. در جریان سی تیر هم مصدق استعفا کرد و رفت خانه اش و از محبوبیتش کم نشد. ولی در 28 مرداد مردم از اوضاع بلبشو جانشان به لب آمده بود و مصدق میدانست که دیگر محبوبیت سابق را ندارد و به تحریک دکتر فاطمی که آدمی بشدت خودشیفته و فریفته عوام بود در مقابل عزل خودش مقاومت کرد و نصیری را دستگیر کرد. در طی 25 سال پس از این واقعه، این جبهه ملی چی ها بودند که هی گفتند کودتا کودتا.. هرگز نشده که یک رژیم بر علیه خودش کودتا کند بلکه مخالفان حکومت کودتا میکنند.. کاری که مصدق بر علیه حکومت کشورش کرد. و مشکل خود مصدق نبود بلکه مشکل صدها افسر و درجه دار عضو حزب توده بودند که منتظر یک اشاره بودند که کودتا کنند. تنها خدمتی که مصدق کرد که بازهم در آن شرایط خدمت بزرگی بود این بود که تقاضای حزب توده برای کمک به مصدق توسط ارتشی های هوادارش را رد کرد که اگر میپذیرفت میشد کودتای حزب توده و چندی بعد مصدق و هیات سیاسی همراه او هم به دار آویخته میشدند مثل سایر کودتاهای دست چپی در کشورهای آن زمان. نتیجه این که مشکل خود مصدق نبود بلکه مشکل کودتای کمونیستی بود. اگر من در آن زمان زندگی میکردم حتما به هوداران شاه برای زدن مصدق میپیوستم که جلوی کودتای کمونیستی را بگیرم و این تنها از نگاه سیاسی من نشات میگیرد.