در داستان جنگ کرد و ترک

این سخن هیچ زحمت کش اذری نمی‌تواند باشد بلکه از دهان گشاد گروهی با پیشینه چپ بیرون میاید .همبستگی خلق‌های تحت ستم اینگونه به جنگ قومی تبدیل میشود .چه باید گفت ؟متاسفانه این جنگ قومی و خلقی راهی جز در کنار دولت مرکزی باقی ماندن نمی‌گذارد .نه اینکه کسی طرفدار ولایت باشد بلکه برای جلوگیری از هرگونه شعله جنگ در سراسر ایران ما نیازمند یک مرکزیت هستیم که توان برخورد با نیروهای مسلح وتجزیه طلب می‌باشد .سیاست مخالفان نظام اسلامی از اغاز نظام اسلامی نه برای عدالت اجتماعی و دمکراسی بود بلکه شورش وتخریب وتجزیه کشور.ما مردم ایران قربانی گروهی مردم فریب دینی و روشنفکر انقلابی شدیم .