سالام

فریادمیزنم ومینویسم ،ای دادوای بیداد،دنیای دیجیتالی رالاقل درک کنید،ازخواب زمستانی قطب شمال
بیدارشوید؛ولی کو گوش شنوا؟

وقتی می نوسم ،ایرانی جماعت صاحب هیچ تولیدنیستندوحتی نمی توانند،بدرستی نیزکپی کنند،
ازروی معده نمی گوییم.
هرکس وهرنه نه قمری برای تولید تز میکنند،درصورتیکه نظرآنها ارزشی به قمت آب نبات چوبی راهم ندارد.
لاقل چشم بینا داشته باشندواطراف خودراببینند،ازدیدن اطراف خودهم عاجزند.
توهم خودبزرگ بینی ویابهتراست بگویم ،رستم شاهنامه و دون کیشوت بودنشان آنهارا همچون بادبادک
درهوا ودردستان دیگران آواره وویلان نگه داشته وبهمین دلیل هم باکله بزمین میخورند.
17 سال است من وهمفکرانمان فریادمیزنیم که دوران شاهنامه خوانی تمام شده است.
چهل ویک سال است حکومت عوض میکنند،
ولی دستشان به بندتومون حکومت هم نمی رسد.
حتی باخودشان نیز روراست نیستند.
فقط بلندهستند،نفرت پراکنی برای مردم تولیدکنند.
مردم راباتست کنندگان اجانب به جلوی باتوم وتفنگ ودار میفرستند،خودشان عرضه یک تجدید تفکردرمغزمعیوب خودراندارند.
من وقتی نوشته وتحلیل های این افرادرامیخواهم واقعا به عقب افتادگی این متوهمان خنده ام می آید