با توجه به سابقه تاریخی چپ به

پرسش پایه ای ویا بنیادی این است که ایا جامعه ایران از همان دوران قاجار وتاسیس حزب کومونیست توان پذیرش اندیشه های چپ در ایران را داشت؟ با مردم دین زده وخرافی و90 در صد بیسواد و نداشتن کارگر فنی و درک نکردن اینکه کومونیستها چه میگویند واز همه مهمتر نشناختن روانشناسی دینی مردم ،راه به بیراهه نبود ؟ اتش زدن مساجد در شمال در دوران خالوقربان فقط یک نمونه است .
این خطای فکری متاسفانه از سوی حزب توده و فدایی ها در سالهای 20ودر سالهای 40 ادامه یافت .با اموزش از حزب توده وترس از اهداف حزب جریان دینی را به ایجاد سازمان مجاهدین ترغیب کرد. در سالهای پایانی 50شاهد بودیم که بیش از نیم قرن کار فکری و زحمات فراوان واعدام چپها سیدی روانی خونریز بی ورحم چون پیامبر اسلام نماد ارزوی مردم شد و عکس انچه چپ می‌گفت وعمل میکرد همراه و همکار این جلاد بی وطن شد.این ،همه داستان چپ بود .