ســـالام دوســـلار

قئپ قیرمیزی...این نوشته های تکراری شما دیگر هیچ اثری ندارد. این کفش های شما نیست که کهنه و سوراخ هستند. این طرز فکر شماست که کهنه است و این مغز شماست که سوراخ دارد. تا انجائی که من بخاطر دارم شما بیش از هشت سال است که کارتن خواب هستید و هیچ پولی هم برای غذا ندارید . اگر کسی به مدت هشت سال هیچ تکانی و جهشی برا بهتر کردن زندگیش قدمی برنداشت , همان بهتر که کارتن خواب باشد چون لیاقت و عرضه زندگی کردن را ندارد. در دنیائی که مورچه ها در کویرها برای خودشان لانه درست میکنند و غذای اضافی برای روزهای مبادا انبار میکنند , یک انسانی مثل شما چطور میتواند هشت سال کارتن خواب باشد و پولی برای غذا نداشته باشد؟ اگر این واقعیت دارد پس شما هم تنبل هستید و هم یکی از جا های بدن شما خیلی گشاد است. اگر خوب بیادتان باشد, هشت سال پیش موقعی که گفتید من پولی برای غذا ندارم , برای شما یک راه حل اقتصادی نشان دادم که اگر این کار را میکردید الان چندین مزرعه و مرغداری داشتید و مثل ما یک (( زر ســـالار )) و سرمایه دار میشدید و هر روز هم کله پاچه میل میکردید. خوشبختانه وقت هنوز دیر نشده است. شما بجای اینکه به ایران گلوبال تشریف بیاورید و وقت با ارزشتان را به هدر بدهید, لطفآ این کامپیوتری که شما از آن استفاده میکنید و حرف های تکراری باز هم تکرار میکنید را بفروشید و از پول قطع اینترنت و کامپیوتر می توانید یک مرغ و یک خروس بخرید. چند تا از تخم مرغ ها بخورید و بقیه را بگذارید به جوجه تبدیل شوند. بعد از اینکه یک مرغ داری کوچک بپا کردید بعد چندین ماه شما باور کنید می توانید کفش ملی و یا بقول ما تورک ها (( قوندارما باشماخ )) بخرید و بپوشید و صبح ها هم کله پاچه میل بفرمائید. متاسفانه در این دنیای «« رقابتی »» با آه و ناله کشیدن انساان به هیچ جائی نمی رساند.

نتیجه... دوستان, زنده باد جمهوری جهل و جهالت و استعمارگر داخلی ایران که حتی کارتن خواب هایشان هم کامپیوتر دارند و هم دسترسی به اینتر نت تا بتوانند به سرود (( عنتر ناسیونال )) و آهنگ کاتیوشا و سایر هنرمندان روسی گوش بکنند..