انسان واقعا از جهتی تعجب

مثل تبریزی با کامنتهای بی محتوایش، کامنت را پشت کامنت ردیف میکند، تا اصل مطلب و موضوع مطرح شده، زیر کامنتهای پر از فحش و ناسزای ایشان مدفون گردد.
جمال طوری لمپن مابانه حرف میزند، انگار در زندگی کلمه ادب و تربیت بگوشش نخورده است.
هر کس هرز نامه های او را می بیند از خود میپرسد؛ آیا مجبور است کامنت بنویسد؟
اگر چنین فردی سواد و محتوای شخصیت سیاسی را در بطن ماهیت خویش حمل نمی کند، چرا بیخودی وقت خود و دیگران را میگیرد؟ او بیشتر به کمک نیاز دارد تا به کامنت نویسی.
اگر احساس پوچی، کسالت و انزوا روح چنین افرادی را مثل خوره از بین برده است، آیا نباید به جای فحش و ناسزا گفتن به دیگران، خود را با چیزهای بهتری سرگرم کنند؟ مثلن تفریح و مسافرت بروند، ورزش کنند، کتاب بخوانند، موسیقی گوش کنند...، و امثالهم؟

غم انگیز تر از همه وضع جناب تبریزی است. که دل انسان را بدرد می آورد.
تبریزی ستاره دار میگوید؛ وضعش مثل گدایان است، گویا مثل گدایان خیابان، با شکمی گرسنه کارتن خوابی میکند، انسان از شنیدن وضع اسفبار وی واقعا دلش به حال او میسوزد ، از فرط بیچارگی و درماندگی او بفکر فرو میرود.
ما در این خصوص با دوستان صحبت کردیم، گفتیم اگر مقدور است ایشان لطف کنند، آدرس و یا حساب بانکی در اختیار سایت ایرانگلوبال قرار دهند، تا هر کس بطریقی بنا به امکانات خود، مبلغی در اختیار وی قرار دهد، تا او از کارتن خوابی و گرسنگی خلاص یابد.
مجبور نباشد رنجور و دلشکسته، در انزوای خیابان عمرش بیهوده تلف شود.
در این فرصت آرزو داریم انشالله وضعیت تبریزی گرامی ستاره دار بهتر شده، به زودی از کارتن خوابی رهائی یابد.
با آرزوی بهبودی وضع ایشان. التماس دعا.