جمال عزیز و لیلا خانم، چرا می

تا حالا بکجا رسیده؟ شما تصمیم گرفتید چشم و گوشتان را ببندید و فقط حرف بزنید، احتمالا بحثهای کوچه بازاری وقت خالی شما پر می کند و از یکنواختی نجات پیدا می کنید، مردم کار و زندگی دارند، اگر آزربایجانی ها جواب شما را نمی دهند بدین خاطر نیست که حرفی برای گفتن ندارند، بلکه در وحله اول حوصله توهینهای شما را ندارند، دوم اینکه بحث با افکار سکتاریستی عشیرتی نمی شود به پیشواز دمکراسی و احترام متقابل رفت، بحثی که پایانش به توهین ختم شود جز ضرر روحی به طرفین هیج فایده دیکری ندارد، آیا تضمینی هست که شما مهار احساساتان را بتوانید کنترل کنید؟ آیا شما صمیمتی در مباحثه با آزربایجانی ها از خود نشان می دهید؟ ما در وحله اول به مقام انسان و موجویت انسانها باید احترام بگذاریم. یک لحظه تصور کنید بعد از ده بیست سال اکر این کامنتها را جلومان بگذارند، چه حالی به ما دست خواهد داد؟