Skip to main content

نه تورک اوغلی من قاطی نکرده

نه تورک اوغلی من قاطی نکرده
Anonymous

نه تورک اوغلی من قاطی نکرده ام و ( توران هرودوت ) با ( آلتایی و تورک بودن ) خیلی فرق میکند و متفاوت است

مارکوارت دانشمند آلمانی در این باره می نویسد [[ خاک توران به مملکت خوارزم که در اوستا و کتب پهلوی آریاویج نامیده شده متصل بوده و از مشرق جیحون به دریاچه ی آرال امتداد داشته است اسامی گروههایی از نام آوران تورانی در اوستا آورده شده است ]] و همچنین پروفسور آنا ماری گابن متخصص چین شناسی و زبان و ادبیات ترکی باستان،می نویسد که [[ شاهنامه فردوسی بر مبنای داستان های اسطوره ای تواریخ پیشین از نبرد های بی باکانه بین دو ملت جسور ایران و توران سخن می گوید در اینجا واژه توران  به کلمه ترک ربطی ندارد اما نظر به اینکه بعد از قرن ششم ترک ها که از آسیای مرکزی می آمدند در سرنوشت ملل ایرانی نقشی کلیدی بر عهده گرفتند این نام توران نیز بخاطر شباهت به اشتباه در مورد این نوآمدگان نیز بکار برده شد ]] و همچنین دیاکونوف هم میگوید که [[ در اثر «راه های تاریخ» می گوید توران در ابتدا نام یکی از قبایل ایرانی بود که در اوستا ذکر شده است اما در شعر فردوسی و بطور کلی در سنت بعدی ایرانی تعبیر توران به سرزمین هائی اطلاق شده است که مردمش ترکی سخن می گویند ]] و همچنین تورکولوگ معروف فرانسوی ژان پل رو در کتاب خود موسوم به تاریخ ترکان ضمن تصدیق این مدعی می گوید که [[ قبایل ترک در سال های 1200- 700 قبل از میلاد از جنگل های پر از برف سیبری و مغولستان بسوی جنوب آمدند و بعد از میلاد مسیح در مسیر کوچ های ابتدا تدریجی و سپس موج وار خود اقوام هند و اروپائی ( آریائی ) را عقب زدند و یا با آنها امتزاج کردند ]] و در آخر ما در اینجا میبنیم که در دوره ساسانیان با جایگزین شدن هون ها در آسیای مرکزی و حتی جلوتر در عصر اسلامی با هجوم تورکان غزنوی به ایران و ساكن شدن تركان در این منطقه رفته رفته سکاهای هندو اروپایی را در خود حل کردند و در متون عصر اسلامی و شاهنامه فردوسی نام تورانیان در آسیای میانه به تورکان اطلاق گشت و همچنین از اوستا و کتابهای دینی پهلوی و داستان‌های ملی شاهنامه پیداست که ایرانیان و تورانیان از یک نژاد و قوم بوده‌اند و تورانیان در عصر اوستا در شاهنامه نامهای پهلوی نظیر ( تورج ، پشنگ ، ارژنگ، افراسیاب ، گرسیوز ، اغریرث ، گُروی ، کهرم ، سپهرم ، اندریمان ، سرخه ، شیده ، فرنگیس ، منیژه ، ویسه ، فرشیدورد ، لهاک ، هومان ، پیران ، بارمان ، پیلسم ، گلباد ، نستیهن ، شواسپ ، ارجاسپ ، ویدرفش ، نامخواست ، جادو ، نشواد ) را میبینیم و بعضی از این نامهای تورانی در شاهنامه کوردی هم وجود دارند .