راستش را بخواهید من برای این

هنوز هم متاسفم. بویژه اینکه با عکس العملهای عصبی بعدی که صورت پذیرفت، بیشترین وقت و فضا را از ایرانگلوبال و خوانندگان گرامی گرفت، در صورتی که ما مسائل بسیار مهمتری داریم. در عمل، انتشار نحوه انتشار فایل و عکس العملها و بحث های مربوطه، گرچه ممکن است به نشان دادن کمی بیشتر چهره جمهوری اسلامی منجر شده باشد، خود ما را مشغول کرد و از کارهای مهمتر بازداشت. 4- من هنوز هم هیچ توهینی در نوشته آقای آ. ائلیار و سلب مسولیت ایشان از خود در مورد انتشار نوار (که تلاش می شود با استفاده از اصطلاح «برائت» که معمولا از سوی جمهوری اسلامی استفاده می شود، زشت جلوه داده شود) پیدا نمی کنم مگر اینکه ماکیاولیستی خواندن شیوه مبارزه از سوی ایشان، به دلیل عدم درک از ماکیاولیسم از سوی برخی، توهین محسوب شود. ایشان هیچ جایی هم همکار خود آقای اولاد عظیمی را لومپن نخوانده اند. 5- من هیچوقت و در هیچ نوشته ای و گفتاری به هیچ کس از جمله آقای اولاد عظیمی، چه پنهان و چه آشکار توهینی نکرده ام. 6- نسبت دادن مخالفت با شیوه پخش و دفاع از عدم توهین از سوی همکار گرامی ام آ. ائلیار را به تعصب قومی، تلاش در جهت تغییر صورت مساله و لوث کردن موضوع می دانم. 6- از آنچه که در اتاق پالتاکی گذشت متاسفم و این را همانجا هم اعلام کردم و چون ربطی به اینجا و موضوع ندارد اظهار نظری در اینجا نمی کنم.