دوست گرامی، س.ایرانی، واژه

دوست گرامی، س.ایرانی، واژه (کاندا) در زبان سانسکریت و (کنده) در زبان پالی و (کند) در زبان پارسی کهن سرانجام (قند) شده است. از این روی (قند) واژه ای پارسی است و از زبان پارسی به زبان عربی راه یافته است. همچنین چون زبان پارسی از گروه زبان های آریائی است واژه (شکر) در زبان پارسی برابر با واژه (شوگر Sugar) در زبان انگلیسی و واژه (تسوکر Zuker) در زبان آلمانی و واژه (ساخر Caxep) در زبان روسی است و همه این واژگان همانند هم هستند. واژه (سُکر) در زبان عربی نیز برگرفته از واژه (شکر) پارسی است. کمابیش برابر واژگان (قند) و (شکر) در زبان عربی واژه (حلو halv) است و واژگان (حلواء) و (حلاوت) نیز از این واژه برگرفته شده اند. واژه های: بدن - دین – زمان – زمزم – نکته و چند واژه دیگر نیز واژگانی پارسی هستند که به زبان عربی راه یافته اند و واژه (کنز) در زبان عربی برگرفته شده از واژه (گنج) پارسی است و واژه (فردوس) در زبان عربی برگرفته شده از واژه (پردیس) پارسی است و ......... ********** اما پاسخ به دوستانی که می گویند: ( چون نسک های دانشوران و فیلسوفان به زبان ترکی نوشته نشده است پس ترکی زبان پیشرفته ای نیست! ) دوستان گرامی، زبانی که در سرتاسر جهان بیشترین گویشور را دارد زبان انگلیسی است و بهترین و بیشترین نسک ها و نوشتارهای دانشمندان نیز به این زبان نوشته شده است اما زبان انگلیسی از دیدگاه زبانشناسی کاستی های فراوان دارد، مانند نبودن برخی از دپ های آوادار و بی آوا در این زبان و آشفتگی های فراوان در زبان انگلیسی و یا واژه هائی که نوشتن آنها با خواندنشان ناهمسان است. دومین زبان که پس از انگلیسی بیشترین گویشور را در جهان دارد زبان ماندارین است اما زبان ماندارین نیز تهی از کاستی نیست. از این روی باید زبانشناسی و ابزارهای آن را از شماره گویشوران به یک زبان و شماره نسک های نوشته شده به آن و رویدادهای تاریخی جدا کرد تا ارزیابی درستی از پیشرفته بودن یک زبان و دستور زبان آن انجام شود. از دیدگاه دانش زبانشناسی زبانی را می توان پیشرفته دانست که دپ های آوادار و بی آوا در آن بی کم و کاست گنجانده شده باشند و دستور زبان آن روشن و گویا باشد. زبان ترکی همه این ویژگی ها ر ا دارد و از بسیاری از زبان ها پیشرفته تر است اما چون دوستانی که از زبان ترکی بدگوئی می کنند ترک نیستند من نمی توانم ریز به ریز ویژگی های زبان ترکی را برای آنها بشناسانم. ********** دوستان گرامی، این سخن زبانشناسان که می گویند: زبان پارسی یا همان زبانی که هم اکنون زبان کاربردی ایرانیان است چهره ای از زبان عربی است سخن صد در صد درستی است! البته نام درست این زبان (دری) است نه پارسی که گذاشتن نام نادرست پارسی به روی زبان کاربردی ایرانیان نیز داستانی دراز دارد. پنجاه تا نود در صد واژگان زبانی که به نادرست پارسی نامیده می شود و هم اکنون زبان کاربردی ایرانیان است عربی است! زبانشناسان بر آنند که هر زبانی اگر سره نوشته شود شیوا و رسا و کارآمد خواهد بود و اگر ناسره نوشته شود کارائی آن کم شده و سرانجام از میان خواهد رفت. برای ویرایش زبان پارسی اندیشمندان و دانشمندانی مانند: احمد کسروی تبریزی، حسین گل گلاب، داریوش آشوری، پرویز داریوش، میرجلال الدین کزازی و .......... کارهای ارزنده ای انجام داده بودند. با به روی کار آمدن رژیم ولایت فقیه که با فرهنگ و روش های زمان برده داری و شترچرانی در سده بیست و یکم بر ایرانیان تیره روز فرمانروائی می کند همه این کوشش های ارزشمند نافرجام ماندند و زبان پارسی آن چنان آشغالی شد که حتی پارس زبان ها نیز از آن بیزار شدند! و هم اکنون بسیاری از پارس زبان ها می گویند و می نویسند که ای کاش زبان کاربردی مردم ایران زبان انگلیسی شود نه زبان پارسی ناکارآمد رژیم ولایت فقیه که چهره ای از زبان عربی است! از این روی در فردای ایران آزاد و پس از نابودی رژیم گندیده و پوسیده ولایت فقیه اگر ما بخواهیم زبان پارسی زبان کاربردی ایرانیان شود باید آن را بویرائیم و بازسازی کنیم. ********** دوستان گرامی، زبانشناسی و گفتار درباره ویژگی های زبان های گوناگون یک گفتار دانشگاهی است اما بدبختانه گروهی از دوستان بوم گرائی (ناسیونالیسم) را با چنین گفتارهائی درمی آمیزند و مانند خروس جنگی به هم می پرند! باورداشت من تک میهنی (اینترناسیونالیسم) است و دیدگاه من درباره زبان های گوناگون دیدگاهی بی سویانه است و زبان تنها ابزاری است برای پیوند میان انسان ها و جز این ارزش دیگری ندارد و زبان کاربردی همه مردم ایران یعنی هفتاد میلیون ایرانی می تواند ترکی، روسی، ژاپنی، عربی، انگلیسی، پارسی، کردی و .......... باشد و ما نباید از زبان بتی ناسیونالیستی بسازیم و همه چیز را برای این بت نابود کنیم! هیچ زبانی مایه خوشبختی و بدبختی مردم یک سرزمین نیست بلکه این رژیم است که مایۀ بدبختی و خوشبختی مردم یک سرزمین است و سخن گفتن یا سخن نگفتن با یک زبان نشانۀ خوب بودن و بد بودن و برتری هیچکس در هیچ کجای جهان نیست. ترک هائی هستند که بهترین آدم ها هستند و ترک هائی هستند که بدترین آدم ها هستند همچنان که پارس هائی هستند که بهترین آدم ها هستند و پارس هائی هستند که بدترین آدم ها هستند، این کردار انسان ها است که آنها را خوب و بد می کند نه سخن گفتن به این زبان و آن زبان.