برای پژوهش و آزمایش ، شناخت پدیده و رخداده ها، من «در ِ »هیچ اتاق و جامعه و تاریخ و فردی را نمیتوانم بروی خودم ببندم. حتی کتابخانه واتیکان و قم را. و محیط و آدمهایش را. با تاریخی که دارند. به جای عیبجویی از فلسفه های سیاسی اجتماعی با علاقه- دانسته هایم را کنار گذاشته و «ابزار» سنجش و آنالیز را به کار میگیرم . بدون هیچ تصوری از حقانیت و غیر آن- که کلیدهای درست، قفلهای مربوطه را باز کنند. در این مقاله هم صحبت بر سرابزار و روشی ست درآینه ایران گلوبال در رابطه با پدیده مسئله ملی که میتواند به کارگرفته شود. * موضوع فلسفه های سیاسی اجتماعی - سنجش سرمایه داری - و مبارزه برای عدالت اجتماعی - و تاریخ آنها- مباحثی ست که شخص -علاقمند به شناخت - چاره ای جز استعمال آنها -ابزار « منطقی-علمی» - ندارد. اگر میخواهد خود را اسیر همان مفاهیم کلی ِ آن بد است، این خوب- نکند.
برای پژوهش و آزمایش ، شناخت
برای پژوهش و آزمایش ، شناخت
آ. ائلیار
چیزی ندارم اثبات کنم، ولی دنیایی هست که زیر سئوالم میرود. ابزارم نشان میدهد بعکس شما خوش بین نباشم. جربزه رعایت حقوق بشر را درمحیطمان سوراغ ندارم. وقتی درهمین صفحه غیر مستقیم به شما میگویند:« تمام کنید! حرف نزنید!» یعنی آزادی بیانت را سلب میکنند- و من صدای گامهای فاشیسم را که از میان خون و اجساد عبور میکنند میشنوم.