دوست عزیز جناب فرهاد من چندان اهل تایپ کردن نیستم وگرنه از این دست منابع بسیار است.شما میفرمایید شعر سند نیست اما همفکران شما از یک بیت مجعول منتسب به نظامی او را ترک می پندارند(پدر بر پدر مر مرا ترک بود....)
قطران تبریزی: او به تخت ملک ایران برنشیند در ستخر کهترین فرزند خود را مهتر اران کند*در این بیت استخر و اران مناطق جغرافیلیی کاملا شناخته شده هستند نه خیالی!!! که درون سرزمین ایران قرار دارند.*بر شه ایران حدیث سیستان پوشیده ماند/ سالها بودند مسکین از غم در خون جگر *در این بیت سیستان مکان افسانه ای نیست.لطفا بفرمایید این سرزمین ایران که هم فردوسی طوسی هم نظامی گنجوی هم فرخی سیستانی هم سعدی شیرازی هم قطران تبریزی هم جامی و.... در طی قرون مختلف از آن نام بردند کجاست؟اگر سرزمینی به این نام وجود نداشته اینهمه تکرارهمراه مناطق کاملا شناخته شده امروزی مانند اصفهان سیستان اران استخر شروان
دکتر عنایت ا... رضا از منابع محدود استفاده نکرده منابع ایشان در انتهای کتابشان هست . اما جناب زهتابی در پایان کتاب خود حتی یک منبع نیز معرفی نکرده.و منابعی که در پایین صفحات معرفی شده نیز محدود در بسیاری موارد گزینشی انتخاب شده(مانند نقل قولهایی که از دیاکونف آورده).
سفرنامه اولیا چلبی به وضوح زبان مردم شهرهای آذربایجان شروان بردع را فارسی میداند.رساله روحی انارجانی کتاب سفینه تبریز(قرن 10 و 11) نمونه هایی از زبان بومی آذربایجان را نشان میدهد. این کتابها که ساخته شوونیسم نیست. حتی بر خلاف تبلیغات نادرست کتاب زبان آذری کسروی قبل از رضا شاه تالیف و چند ماه قبل از سلطنت اودر سال 1304 چاپ شد.