با سلام

با سلام
1- بنده پیش از این گفته بودم ابتدا به تک تک موارد و سوالات قبلی پرداخته بشود بعد سر سوالات بعدی برویم. مساله بهانه آوردن نیست. بنده در عرض 24 ساعت شبانه روز 15 دقیقه وقت دارم تا به کامنت شما جواب بدهم. اگر موافق باشید هر بار یک موضوع جزئی را مطرح کرده و سر آن بحث کنیم شما از شاهنامه می پرید به سفینه از سفینه به کتاب دده قورقود. دیوان لغات الترک و... بحثتان خیلی پراکنده اما حول محور اثبات چند مساله است ایران سرزمین فارسهاست. اذربایجان تورک نبوده و...
2- قرار هم نیست در آخر به یک نقطه مشترک برسیم. مساله بین من و تو نیست. مساله مبارزه آنتی راسیستی با راسیسم می باشد. اگر این طور نبود پیش از این به توافق می رسیدیم. اگر با وضعیت فعلی به توافق برسیم یا مبارزه ما آنتی راسیستی نیست یا اینکه دیدگاههای شما ناشی از از ساختار راسیستی حاکم بر این سرزمین نیست. در حالیکه چنین نیست شما سیاه و سفید فکر می کنید ایران را سرزمین پارسیان قلمداد می کنید ، ما هم بر این باور هستیم که ممالک محروسه از قدیم الایام کثیره المله بوده و به هیچ وجه تکز بانی بر آن حاکم نبوده است. با این اوصاف طبیعی است که بحث ما به جایی نخواهد رسید. چون شما یک ذره هم از تفکرات قالبی و راسیستی خود عقب نشینی نمی کنید و نخواهید هم کرد. اگر یک سال هم همین طوری بحث بکنیم شما باز شاهنامه را منبع معتبر خواهید دانست. تلاش خواهید کرده کتاب دده قورقود را نفی کرده و زبان تورکی را انکار و زبان فارسی را اثبات بکنید. اگر دوست دارید بحث سالم و علمی داشته باشیم باید در قدم اول این خیل اثار راسیستی را وحی منزل تلقی نکنید و با انتقاد با آنها برخورد کنید. از یک سری مبانی علم تاریخ از جمله منبع شناسی – روش نقد و بررسی منابع و روایات – روشهای تحلیل و نتیجه گیری خبر داشته باشید. در کل مشکل شما به این بر می گردد که ذهن تان در محیط و بستر راسیستی پرورش یافته و اینکه مساله را سیاه و سفید می بینید: یعنی ایران یا فارس هست و تمام.
3- ببینید اینجا بحث ما مناظره دو حزب سیاسی نیست که شما هر چیزی را که دیگران گفته اند چون با ما هم فکر هستند به حساب بنده بگذارید. من هیچ موقع در برابر مطالب شما اظهار نظر نکردم . من احساس می کنم شما به دنبال بحث علمی نیستید. اگر بودید مطمئنا تمامی اثاری را اکه در ایران و از دیدگاه راسیسم فارس نوشته شده اند را دربست قبول نمی کردید و وحی منزل تلقی نمی کردید. هر کتابی هر اثری علمی مزایا و معایبی دارد.
4- مساله بعدی این است که اثاری که در ایران و یا توسط ایرانیان و خارجیان نوشته و یا منتشر شده اند از فیلتر راسیسم فارس گذشته اند(در عرض 90 سال حاکمیت این تفکر بر تاریخنگاری این سرزمین). در مقابل اثاری که توسط مدافعان زبان ترکی و هویت آذربایجان نوشته شده اند ، هم این حکم را دارند ، یعنی از فیلتر راسیسم عبور کرده اند ، بخش اعظم آنها هنوز 10 ها سال در دست نویسنده اش بدون اجازه انتشار مانده است. مهمتر از همه اینکه این اثار محصول بعد از انقلاب هستند یعنی در عرض 20 یا 30 سال دوره جمهوری اسلامی نوشته شده اند . آن هم بدون حمایت دولت و حتی با مانعتراشی مجال انتشار یافته اند. در کل هم به لحاظ زمانی ، هم به لحاظ حجم آثار و هم به لحاظ حمایت رسمی از این آثار ، این دو دسته از اثار با هم قابل مقایسه نیستند. والا اگر بحث با منابع دست اول پیش برود تا حدودی عدالت در بحث رعایت می شود. در کل مجال فرصت های یکسان به هر دو طرف داده نشده است. یعنی دست یکی را بسته و به دیگری اسلحه داده اند و به اولی می گویند که از خودت دفاع کن.
5- از همه اینها که بگذریم که بیشتر مسائل تاریخی هستند با اثبات یا رد تورک بودن یا نبودن اذربایجان در گذشته وجود داشتن ایران یا ممالک محروسه در تاریخ و همه مسایل تاریخی از این دست نمی تواند بر توجیه راسیسم در 90 سال گذشته و حال بوده و دلیلی بر انکار حقوق مسلم ملی ، زبانی ، انسانی آذربایجانیها و تورکها در این سرزمین باشد. مطمئنا کسی که حقوق غیر فارسها را انکار می کند و بر سر مسائل تاریخی بحث می کند و از مواضع تاریخنگاری راسیستی عقب نشینی نمی کند با کسی که حقوق اینها را قبول می کند ولی باز با دیدگاههای راسیستی به تاریخ و گذشته می نگرد فرق هست. چون مسلما اولی گذشته و حال را به هم آمیخته و گذشته را هم مثل حال می بیند و سعی در تعمیم وضعیت حال به گذشته و انکار تاریخ و هویت غیر فارسها می باشد. بنابر این شما باید موضعتان را هم در این مورد مشخص کنید.
اگر شرایط بالا را قبول دارید بسم الله . بعد مساله نظامی و دده قورقود و دیوان لغات الترک و زبان تورکی و فارسی را مشخص می کنیم والا دیگر وقتمان را بیش از این هدر ندهیم. حتی لازم نیست جواب این کامنت بنده را هم بدهید. تمام