طنز: به ياد قبله‌ي حاجات
Anonymous
طنز: به ياد قبله‌ي حاجات پانتركها ناصر پورپيرار، همان كه به پانتركها ياد داد جعليات فارس‌ها را رسوا كنند!!/ این یهودی های مهربان؛
تصمیم گرفته بودم از اوس ناصر (پورپيرار) چیزی ننویسم، اما دیدم اگر این مطلب رو ننویسم در حق یهودیهای عزیز و زحمت کش خیلی بی انصافی می شه. ببینید ملت، من این ها رو نمی دونستم تا اینکه با اوس ناصر آشنا شدم. پس از این آشنایی خجسته بود که من پی به خدمات یهودیها به ما ایرانی ها بردم. این مردم زحمت کش الان ۳۰۰ ساله که کار و زندگیشونو ول کردن دارن برای ما هویت می سازن/ زبان می سازن/ شاعر می سازن
طنز: به ياد قبله‌ي حاجات پانتركها ناصر پورپيرار، همان كه به پانتركها ياد داد جعليات فارس‌ها را رسوا كنند!!/ این یهودی های مهربان؛
تصمیم گرفته بودم از اوس ناصر (پورپيرار) چیزی ننویسم، اما دیدم اگر این مطلب رو ننویسم در حق یهودیهای عزیز و زحمت کش خیلی بی انصافی می شه. ببینید ملت، من این ها رو نمی دونستم تا اینکه با اوس ناصر آشنا شدم. پس از این آشنایی خجسته بود که من پی به خدمات یهودیها به ما ایرانی ها بردم. این مردم زحمت کش الان ۳۰۰ ساله که کار و زندگیشونو ول کردن دارن برای ما هویت می سازن/ زبان می سازن/ شاعر می سازن که بشینه حس بگیره شعر بگه بعد اینا بگن این شاعر ماله ۷۰۰ سال پیشه که اثبات کنن ما اون موقع هم تو این سرزمین وجود داشتیم در حالی که نداشتیم. یعنی وجود نداشتیم. شما فکرش رو بکنید این مردم مهربان با چه مرارتی برای ما تخت جمشید و بیستون و نقش رستم و تخت سلیمان و ..رو ساختن. چه شبهایی که تا دمیدن سپیده برای ما آثار باستانی و کاسه بشقاب زیر زمین جاسازی نمی کردن تا ما بعدا پیدا کنیم و خوشحال شیم فکر کنیم تاریخ داشتیم (اینجاشو که نوشتم اشک تو چشام جمع شد،یاد بابا نوئل افتادم). حالا اینا هیچ شما فکرش رو بکن اینا زبان فارسی رو که برای ما ساختن با چه زحمتی رواجش دادند. خود من روستاهایی دور افتاده وسط کویرهای کاشان دیدم که با زبان نزدیک به پهلوی صحبت می کردند. مناطقی رو در دشتهای کرمان دیدم که آدماش مثل بلبل فارسی حرف می زدند. روستایی رو تو کوهپایه های جنوبی زاگرس توی بوشهر سراغ دارم که مردمش مثل سعدی حرف می زنن. یه دره می شناسم اطراف شهر کرد که گویششون شبیه کتیبه های پهلوی (که یهودیا برامون ساختن) هست. حالا شما تصور کنید اینا وقتی که این زبونو برای ما ساختن با چه بدبختیی یه تخته سیاه انداختن پشت کولشون راه افتادن تو کوه و دره به مردم ما فارسی یاد دادن. انصافا جای تقدیر نداره؟؟ یه بابایی رو اجیر کردن بشینه زور بزنه حس بگیره غزلیات به این توپی بگه که بعد بگن ما قرن ۶ و ۷ شاعر داشتیم. نشستن دین زرتشتی رو اختراع کردن ترویجش دادن بعدشم یه عده ای از این زرتشتی ها رو فرستادن هند که اگه کسی گفت جعلیه ما بتونیم بگیم اگه جعلیه پس پارسیان هند که اینجا نبودن پس اونا رو کی جعل کرده و اینجوری خوشحال باشیم. حالا اینا همه به کنار، رفتن تاریخ روم و یونان و اسلام و شام و هند و ۰۰۰ رو هم دستکاری کردن و به زور ما رو توی تاریخ اونا هم جا دادند. مثلا جنگ های روم و ساسانیان وادامه ماجرا. حتا تو کتب مقدسی مثل قران هم مارو جا کردن تا ما بتونیم بگیم که تاریخ داشتیم. حالا توجه کنید همه این تاريخ و این سرزمین بزرگ رو، یهودیهایی برای ما ردیف کردن که خودشون سر یه تیکه زمین سالهاست دارن می جنگن و تاریخ خودشونو نتونستن به کسی ثابت کنن. ببینید چقدر ما رو دوست داشتن اینا. از اوس ناصر ممنونم که حق این قوم بر ما رو بهمون یاد آوری کرد.
تصمیم گرفته بودم از اوس ناصر (پورپيرار) چیزی ننویسم، اما دیدم اگر این مطلب رو ننویسم در حق یهودیهای عزیز و زحمت کش خیلی بی انصافی می شه. ببینید ملت، من این ها رو نمی دونستم تا اینکه با اوس ناصر آشنا شدم. پس از این آشنایی خجسته بود که من پی به خدمات یهودیها به ما ایرانی ها بردم. این مردم زحمت کش الان ۳۰۰ ساله که کار و زندگیشونو ول کردن دارن برای ما هویت می سازن/ زبان می سازن/ شاعر می سازن که بشینه حس بگیره شعر بگه بعد اینا بگن این شاعر ماله ۷۰۰ سال پیشه که اثبات کنن ما اون موقع هم تو این سرزمین وجود داشتیم در حالی که نداشتیم. یعنی وجود نداشتیم. شما فکرش رو بکنید این مردم مهربان با چه مرارتی برای ما تخت جمشید و بیستون و نقش رستم و تخت سلیمان و ..رو ساختن. چه شبهایی که تا دمیدن سپیده برای ما آثار باستانی و کاسه بشقاب زیر زمین جاسازی نمی کردن تا ما بعدا پیدا کنیم و خوشحال شیم فکر کنیم تاریخ داشتیم (اینجاشو که نوشتم اشک تو چشام جمع شد،یاد بابا نوئل افتادم). حالا اینا هیچ شما فکرش رو بکن اینا زبان فارسی رو که برای ما ساختن با چه زحمتی رواجش دادند. خود من روستاهایی دور افتاده وسط کویرهای کاشان دیدم که با زبان نزدیک به پهلوی صحبت می کردند. مناطقی رو در دشتهای کرمان دیدم که آدماش مثل بلبل فارسی حرف می زدند. روستایی رو تو کوهپایه های جنوبی زاگرس توی بوشهر سراغ دارم که مردمش مثل سعدی حرف می زنن. یه دره می شناسم اطراف شهر کرد که گویششون شبیه کتیبه های پهلوی (که یهودیا برامون ساختن) هست. حالا شما تصور کنید اینا وقتی که این زبونو برای ما ساختن با چه بدبختیی یه تخته سیاه انداختن پشت کولشون راه افتادن تو کوه و دره به مردم ما فارسی یاد دادن. انصافا جای تقدیر نداره؟؟ یه بابایی رو اجیر کردن بشینه زور بزنه حس بگیره غزلیات به این توپی بگه که بعد بگن ما قرن ۶ و ۷ شاعر داشتیم. نشستن دین زرتشتی رو اختراع کردن ترویجش دادن بعدشم یه عده ای از این زرتشتی ها رو فرستادن هند که اگه کسی گفت جعلیه ما بتونیم بگیم اگه جعلیه پس پارسیان هند که اینجا نبودن پس اونا رو کی جعل کرده و اینجوری خوشحال باشیم. حالا اینا همه به کنار، رفتن تاریخ روم و یونان و اسلام و شام و هند و ۰۰۰ رو هم دستکاری کردن و به زور ما رو توی تاریخ اونا هم جا دادند. مثلا جنگ های روم و ساسانیان وادامه ماجرا. حتا تو کتب مقدسی مثل قران هم مارو جا کردن تا ما بتونیم بگیم که تاریخ داشتیم. حالا توجه کنید همه این تاريخ و این سرزمین بزرگ رو، یهودیهایی برای ما ردیف کردن که خودشون سر یه تیکه زمین سالهاست دارن می جنگن و تاریخ خودشونو نتونستن به کسی ثابت کنن. ببینید چقدر ما رو دوست داشتن اینا. از اوس ناصر ممنونم که حق این قوم بر ما رو بهمون یاد آوری کرد.