سلام آقای ابولفضل دوست عزیر:

سلام آقای ابولفضل دوست عزیر: من که به انکار شما و نیات سالم و واقعی ملی شما (ترکِ آذربایجانی و دیگر ملت ها)ی عزیز ایران برنخواسته ام که چنین برآشفته اید! اتفاقن من با شما هم عقیده هستم! اگر شما مقاله های مرا بردبارانه خوانده بودید، بی تردید دچار این رفتار تند و عجولانه نمی شدید. بهر رو بدانید که من در مقاله فعلی و چندین مقاله ی مشابه، باره بر بحق بودن مبارزات ملی تاکید داشته، و برای کسب تعیین حق سرنوشت آنها، حتا(تا سرحد جدائی) نیز باور داشته و نوشته ام و این حق مسلم همه ملت های ایران و جهان است که برای زندگی و فرهنگ و زبان خویش مستقلن تصمیم بگیرند و من مدافع این حق واقعی شما و دیگر ملت ها در ایران هستم. بهمین خاطر راه چاره را ساختاری غیر متمرکز و فدرالیستی می دانم. در این مقاله نقد و سمت دعاوی من متوجه ناسیونالیست های افراطی و تجزیه طلب است، که فراموش می کنند آدم های گرسنه ملت ندارند و بس