تبریزی عزیز،

تبریزی عزیز،
وقتیکه ما نتوانیم تصویری از انعکاس پرسپکتیو های ملمویس واقعیتهای اجتماعی را در ذهن خود تجسم بکنیم، نظریه های اجتماعی و سیاسی ما قطعآ آلوده به ایده آلیسم خواهد بود، در کشوری که پانیرانیستهای پانفارسیست جهت اثبات برتری نژادی خود، هنوز هم که هنوز است در پاسارگاد دنبال استخوانهای کورش می گردند و هر روز هفده رکعت نماز تمامیت ارضی می خوانند و جهت تحقیر و هالو نشاندادن دیگر ملتها، بی وقفه مشغول ساختن جوک هستند، آیا در این جامعه با این جوّ، صحبت کردن از دموکراسی و حقوق برابر ملتها می تواند مفهومی داشته باشد؟