آقای دنیز ایشچی، مجبور نیستید

آقای دنیز ایشچی، مجبور نیستید حتما چیزی بنویسید. من نمیدانم به کجای این نوشته شما بپردازم. از همه چیز نوشته اید، گاه مرا به همراه دوستانم مورد خطاب قرار داده اید، (این عجیب نیست که بعد از چند دهه زندگی در یک کشور متمدن مرا و دوستانم را یکی بگیرید؟) و در جایی از دوستی نقل قول آورده اید و باز مرا به آن نقل قول بسته اید! (باز هم بسیار عجیب). آخر من میتوانم شما را به خاطر متنی که مثلا یک دوست شما نوشته مورد نقد قرار دهم؟ خجالت هم چیز خوبی است.
قبل از اینکه مینوشتید در مورد اصطلاح "استعمار داخلی" چند سطری