اؤزگور یاشار عزیز، برای یافتن «حقیقت نسبی مشترک» به چند نکته در مورد کامنت آخری شما اشاره میکنم: 1- «مشکل هویتی ملل غیر فارس» - منظورتان «ستم ملی یا ستم تبعیض» است، بلی این ستم تقریباً تاریخ 80 و چند ساله دارد. رفع بخشی از این ستم با کسب همه حقوق بر طرف میشود- اما نه همه اش. بخشی که به فرهنگ و اداره امور خود مربوط است برطرف میشود. اما تبعیض های دیگر مثل تبعیض در مورد زنان- تبعیض طبقاتی یا بیعدالتی اجتماعی و عدم دموکراسی و غیره میمانند. راه رفع همه این چیزها« نفی تبعیض و کسب همه حقوق- رفع بیعدالتی اجتماعی- ایجاد دموکراسی مستقیم است». در نهایت همه آنها از راه « مبارزه برابر حقوقی مسالمت آمیز در همه زمینه ها» سیاسی- اجتماعی - اقتصادی - امکان پذیر است. اما کسب اینها از راه ناسیونالیزم غیرممکن است. 2- چه نیرو یا نیروهایی میتوانند در رفع این مشکلات پیشرو باشند؟
اؤزگور یاشار عزیز، برای یافتن
اؤزگور یاشار عزیز، برای یافتن
آ. ائلیار
تشکلهای سیاسی-مدنی خود اقشار جامعه که اهداف « رفع مشکل حکومت - تبعیض- بیعدالتی اجتماعی- ایجاد دموکراسی واقعی » را عملاً میتوانند پیش ببرند. مثل زنان-جوانان-زحمتکشان یدی و فکری. 3- نگرانی در همه ما هست و چیزی عینی ست. 4- رسیدن به بهزیستی و زندگی آزاد از طریق حل مشکلات با ابزار درست و نه نادرست امکان پذیر است. 5- اما پیروزی به هزار و یک عامل بستگی دارد . 6- انقلاب 57 نشان داد که تنها آرزوهای نیک برای ساختن سعادت کافی نیست- راه درست - اهداف صحیح- نیروی لازم از ضروریات است. ساغ اولون