جناب ائلیار عزیز؛ با این

است که به گروه ها و جریانات سیاسی اولویت شعارها را مشخص می نماید. ممکن است از دید جنابعالی شعار A در شرایط معین اولویت نداشته باشد اما از دید سایرین حتی اهمیت استراتژیک و حیاتی داشته باشد. / در ضمن اینکه چون کسی به جریان خاصی اعتقاد دارد نه از پیش داوری نسبت به او؛ بلکه بیشتر از پیش زمینه و نوشته ها مواضع وی پیرامون مسائل مختلف نشات می گیرد و ذهنیت خاصی را تقویت می نماید. وقتی کسی در دفاع از نظریات خود روش تخریب طرف مقابل تا بدانجا پیش میبرد که دست هرچه فاشیست آریاگرا را از پشت می بندد؛ تعمدا وارونه نویسی نموده و جای شاکی و متهم را تعویض می نماید؛ چگونه می توان مرزها را متمایز نمود؟ اینکه برای دستیابی به اهداف و آرمان باید استراتژی و تاکتیک داشت و بعضا بنا به ضرورت زمان انعطاف به خرج داد بحثی معقول است و گمان نمی کنم بسیاری از فعالان ملی از آن غافل بوده باشند؛ چه تاریخ دو دهه حرکت ملی گواهی بر آن است. اما آنچه در مقالات و حرکات شما و طیف شما مشاهده می شود در تناقض آشکار با این مسائل است و چنین به نظر می رسد که هدف استراتژیک خود را بر دشمنی با حرکت ملی آذربایجان و تقویت جبهه ایرانگرایی تنطیم شده است. از دید بنده این مهم بیشتر از تضاد عمیق در جهان بینی و نگرش به مسائل منطقه ای و بین المللی نشات می گیرد؛ تا اولویت در شعارها و انحرافی یا غیر انحرافی بودن آنها.