دوستان متفاوتی یا مسئولانی از

کار قوی مدرن هستند، در واقع بخطا می روند و در حال تف سربالا هستند. زیرا بناچار همانطور که دوستان دیگری نیز مطرح کردند، باعث می شود که سایت حالات قهوه خانه سر راه و یا آش شله قلمکار بگیرد. در حالیکه دقیقا وجود مرز و اینکه تفاوت این سایت اخبار روز یا زمانه از یکسو و از سوی دیگر سایتهای پان ترک و یا کیهان درون ایران چیست، می تواند هویت و خطش را نشان دهد. چهارچوب و سطحی را نشان دهد که در آنجا آنگاه بحثها و چالشهای مخلتف در زمینه های سیاسی، فرهنگی، قومی و غیره می تواند صورت بگیرد. در واقع دردناک است که این بار به اسم کثرت گرایی و آنهم به شیوه ایرانی اینکه بگذاریم «هر چه می خواهند دل تنگشان بگویند» دوباره به مسخ مفامیم مدرن یا قدرت یک سایت و زحمتهای خود این دوستان و یکایک ما دست بزنیم و خودمان را تا حد پایین بیاوریم که همانطور که دوست و همکاری دیگر گفت آنگاه خوانندگانی این سایت را چون کیهان بچه ها و غیره بخوانند. چون وضعیت وقتی چنین باشد، طبیعی است که من خودم و مطالبم را اینقدر پایین نمی اورم و اسیر این درکهای غلط و خطرناک نمی شوم. مگر می شود اصولا تفاوت خودت را بشناسی و نشان بدهدی بدون اینکه لااقل مرز و تفاوتت با دیگری را بدانی و حفظ بکنی؟ مگر تفاوتت همان نقطه ی وحدت درونی و فاصله ی تو با دیگری و سایتهای دیگر نیست. پس چطور می توانید از وهم وحدت سخن بگید. طرف دوم دوستان خوب پان ترک و غیره ای هستند که در واقع نمی دانند اصولا «کثرت گرا» نیستند بلکه بشدت وحدت گرا هستند. به اینخاطر نیز آنها از واحدهای مشخص چون ملت ترک، کرد، فارس و غیره سخن می گویند واز یک ملت مشترک و ورای این مرزهای خودی و غیر خودی به اینخاطر بدشان می اید. به همین دلیل وقتی آنها از کثرت گرایی سخن می گویند، منظورشان نه کثرت گرایی بلکه دقیقا هفت اوتوپی دولت واحد و متمرکز کردی یا ترکی و عربی و غیره است. خنده دار این است که حتی نمی دانند کثرت گرا نیستند و تازه از این کلمات مثل آقای ینی لیک استفاده می کنند. همانطور که اگر به این دوستان در واقع وحدت گرای ترک و عرب بگویی که راستی شما با کثرت فرهنگی در مرزهای خیالی ملت ترک و عربتان چکار می کنید، می بینید که به تته پته می افتند. اگر به آقایی چون بنی طرف و این مقاله اخیر و دردناکش بگویی که راستی در خوزستان جز شمای عرب آیا بقیه لرها یا دزفولیها و شوشتریها و بهبهانیها و غیره نیز حق خویش را دارند؟ زیرا این اقوام نیز به همان شکل و بر اساس همان معیاری که ایرانی عرب افراطی خویش را ملت می نمامد و خواهان استقلال است، بنابراین حق ملت شدن و استقلال دارد و در واقع ما جنگ هفتاد دو دوملت خواهیم داشت و نه بحث کثرت گرایی و یا وحدت. همانطور که در این وحدت تمامیت خواه این دوستان افراطی می بینی که هیچ جایی برای نقد معضلات و دردها و تراوماهای قومی و خانوادگی و قبیله ای، در مورد درد زنان یا همجنس خواهان و دگرجنس خواهان و غیره در محیط عرب و کرد و یا خوزستان و ترک نمی ماند و ازین چیزها که بحث اصلی مفهوم «کثرت گرایی» است صحبتی نمی شود. دوستان خودتان را گول نزنید. شما می توانید یک سایت داشته باشید با این چهارچوب که بگویید هیچ مرز و سانسوری نداریم و هر که می خواهد هر چه بگوید، در هر سطحی. اما خوب بهای این انتخابتان این است که آنموقع شما یک وحدت و هویت یافته اید به عنوان کیهان بچه ها و قهوه خانه سر راه یا محلی برای تخلیه عقده ها. اگر می خواهید این باشید و این برایتان کافی است که حقتان است. اما بگویید. زیرا انموقع مطمئنا بخشی از افراد ااصلی و کارشناس اینجا در جاهای دیگر خواهند نوشت و خودشان را عضو چنین جریانی نمی کنند. یعنی چه بخواهید و چه نخواهید شما با انتخاب تفاوت و چهارچوبتان همیشه سانسورهایی نیز می کنید و مرزی می گذارید. بنابراین به خودتان دروغ نگویید.