با داریوش برداری در «اتاق

من و داریوش از جمله کسانی بودیم که با چنین طرز تفکر عقب مونده ای خط و مرز داشتیم... جهت گیری ما شکستن تابو ها در جنبش سیاسی ایران بود . بعد که سایت را تاسیس کردم؛ نامش را «سایت فرهنگ گفتگو» گذاشتم هر چند ادرسش از همان زمان «ایران گلوبال »بود و هد ف سایت «دمکراسی و مباحث اینده نگری» اعلام شد..این دو مولفه اصلی ایران گلوبال بود .«پرچم ما» مخالفت با سانسور و طرفدار ازادی بیان بدون قید وشرط بود . پرچم را با افتخار بر سردرب سایت بر افراشتیم .این موضع گیری موجب شد که نیروهای تحول طلب و میانه رو در نحله های سیاسی موجود بسوی سایت خیز برداشتند و سایت را از ان خود دانستند و هر کمک از دستشان بر می آمد برایش انجام می دادند . پس از مدتی هم کامنت گذاری بدون هیج فیلتری و به اصطلاح «یک زمانه» را مد کردیم ... سرانجام« گروه اینترنتی فرهنگ گفتگو» موفق شد که جو سانسور و آن مرز های نه چندان جدی را در فضای جنبش سیاسی ان روز را بشکند. تحت تاثیر فعالان دور و بر ایران گلوبال بود که سایت های دور و بر یکی پس از دیگری «باز تر» شدند و بخش کامنت ها این سایت ها هم فعال شدند. در چنین فضای بازی ..یواش یواش فعالان سیاسی اتینکی _ فرهنگی وارد فضای بحث ایران گلوبال شدند و گفتمان « ملل ، فدارلیسم » ،زبان مادری و... بزودی به یکی از مولفه های اصلی بحث در ایران گلوبال مبدل شد.. ورود این بحث ،اولین انشعاب در ایران گلوبال را اقای اسماعیل نوری علاء سازمان داد چرا که در بخش معرفی در« سایت فرهنگ وهنر» ؛ جایی مقابله با طرز فکر «فرهنگ باستان پرستی » شد ه بود و جناب نوری علاء برای ایران گلوبال پیشرط گذاشت در صورتی حق داریم که مقالات ایشان را چاپ کنیم که آن عبارت «باستان پرستی » را در سایت فرهنگی خود ،حذف کنیم !!! در ان زمان گروه ما دو سایت در اختیار داشت یکی فرهنگی و دیگری سیاسی _ اجتماعی بود ..عبارت باستان پرستی در سایت فرهنگی نوشته شده بود و اسماعیل مقاله نویسی در ایران گلوبال را مشروط به حذف آن عبارت در سایت فرهنگی کرده بود !!!.طبیعی بود که زیر بار چنین خواست نا موجه نرویم ...ماه گذشته بود که با تعجب متوجه شدم که اقای نوری علاء با تلویزیون گوناز تی وی که رسما خود را «استقلال طلب» می نامد ؛ وارد گفتگو رو در رو شدند... نوری علاء در این گفتگوی رو در رو با اوبالی مطرح کرد با اینکه می دانم شما یک تلویزیون تجزیه طلب هستید ولی از گفتگو با شما استقبال می کنم ...در تنهایی و جلو ی تلویزیون لبخند معنی داری زدم ..........این بحث در شب های بعد ادامه دارد